10-19-2014, 09:38 PM
deze namiddag ben ik naar Bozar gestrompeld om het NOB aan het werk te zien, normaal sta ik op een goeie 3 min van het Centraal station in Bozar, nu was het toch 15 min, het schrappen van het Rotterdams nu dinsdag was een pijnlijke maar juiste beslissing denk ik
als opener : All that remains van Julian Philips, een nieuw werk dat in opdracht is geschreven voor de 10-delige 14-18 herdenkingsreeks, en ik die dacht dat de culturele sector op droog zaad zat, er is blijkbaar nog ruimte voor deze folliekes, zucht, over een non-stuk gesproken, het was wel een origineel (mis
)gebruik van de instrumenten, maar ik heb toch liever dat instrumenten gebruikt worden op de manier waarvoor ze bedoeld zijn, voor de rest niks te melden, hopelijk zijn de andere stukken in de reeks van een hoger niveau (dat van Fasil Say zal zeker beter zijn, dat kan echt niet anders), wel erg dat daar budget naar toe gaat : er zijn zoveel mooie, bestaande ouvertures die nooit worden gespeeld
na dit misbaksel was het de beurt aan Boris Giltburg, die me een goeie indruk had nagelaten tijdens de KEW, met één van mijn lievelingsconcerti : dat van Grieg, ik verwachtte er (heel) veel van maar die hoge verwachtingen zijn niet ingelost, de laatste keer dat ik dat concerto heb gehoord was met Severin von Eckardstein (met ook een KEW-verleden
), die heeft me toen van de 1e maat vast gegrepen om me nooit meer los te laten, deze namiddag is de pianist hier toch veel minder in geslaagd, het lag zeker niet aan het NOB dat olv Hugh Wolff (die combinatie heeft me al mooie momenten bezorgd) er wel de nodige vaart en zwier wou inbrengen, maar Boris liet het tempo dan elke keer terug in elkaar stuiken, ik miste ook wat kracht, zeker in de hogere regionen, het orkest heeft hem regelmatig volledig overspeeld, het volume van het orkest was wel tegen het maximale wat je in dit concerto mag verwachten, maar dat stoorde me niet, in tegendeel : dat bracht ten minste wat vuur, het was zeker geen slechte uitvoering, maar niet het emotionele niveau waarvoor ik naar een concertzaal wil gaan, de melodieën kwamen er onvoldoende uit en het samenspel met het orkest was ook niet super : wel op technisch gebied maar niet qua interpretatie, bij momenten kon het wel boeien : zoals het solo-gedeelte op het einde van het 1e deel, ook mooi werk van de 1e hoorn in het 2e gedeelte, het publiek wist het duidelijk meer te smaken dan mezelf, met twee bisnummers tot gevolg
ik was eigenlijk vnl voor de Grieg gekomen, kan ook niet anders als er Brahms geprogrammeerd staat na de pauze nu niet echt mijn lievelingscomponist om het nog zacht uit te drukken, maar zijn 4e Symfonie weet ik wel te pruimen
het was een snelle, gezwinde uitvoering maar zeker niet de beste prestatie van de dirigent : ik miste wat volume (zal ook wel deels aan de onderbezetting bij de strijkers hebben gelegen), een strakke en daardoor een beetje kille uitvoering, soms ook te veel op zoek naar contrast, de dirigent dirigeert vaak en goed Mahler, en daar heb je dat contrast wel nodig, maar bij Brahms moet je daarin geen extremen gaan opzoeken, zeker en vast een mooie uitvoering, maar geen onvergetelijke, daarvoor miste ik wat warmte
als opener : All that remains van Julian Philips, een nieuw werk dat in opdracht is geschreven voor de 10-delige 14-18 herdenkingsreeks, en ik die dacht dat de culturele sector op droog zaad zat, er is blijkbaar nog ruimte voor deze folliekes, zucht, over een non-stuk gesproken, het was wel een origineel (mis
)gebruik van de instrumenten, maar ik heb toch liever dat instrumenten gebruikt worden op de manier waarvoor ze bedoeld zijn, voor de rest niks te melden, hopelijk zijn de andere stukken in de reeks van een hoger niveau (dat van Fasil Say zal zeker beter zijn, dat kan echt niet anders), wel erg dat daar budget naar toe gaat : er zijn zoveel mooie, bestaande ouvertures die nooit worden gespeeldna dit misbaksel was het de beurt aan Boris Giltburg, die me een goeie indruk had nagelaten tijdens de KEW, met één van mijn lievelingsconcerti : dat van Grieg, ik verwachtte er (heel) veel van maar die hoge verwachtingen zijn niet ingelost, de laatste keer dat ik dat concerto heb gehoord was met Severin von Eckardstein (met ook een KEW-verleden
), die heeft me toen van de 1e maat vast gegrepen om me nooit meer los te laten, deze namiddag is de pianist hier toch veel minder in geslaagd, het lag zeker niet aan het NOB dat olv Hugh Wolff (die combinatie heeft me al mooie momenten bezorgd) er wel de nodige vaart en zwier wou inbrengen, maar Boris liet het tempo dan elke keer terug in elkaar stuiken, ik miste ook wat kracht, zeker in de hogere regionen, het orkest heeft hem regelmatig volledig overspeeld, het volume van het orkest was wel tegen het maximale wat je in dit concerto mag verwachten, maar dat stoorde me niet, in tegendeel : dat bracht ten minste wat vuur, het was zeker geen slechte uitvoering, maar niet het emotionele niveau waarvoor ik naar een concertzaal wil gaan, de melodieën kwamen er onvoldoende uit en het samenspel met het orkest was ook niet super : wel op technisch gebied maar niet qua interpretatie, bij momenten kon het wel boeien : zoals het solo-gedeelte op het einde van het 1e deel, ook mooi werk van de 1e hoorn in het 2e gedeelte, het publiek wist het duidelijk meer te smaken dan mezelf, met twee bisnummers tot gevolgik was eigenlijk vnl voor de Grieg gekomen, kan ook niet anders als er Brahms geprogrammeerd staat na de pauze
nu niet echt mijn lievelingscomponist om het nog zacht uit te drukken, maar zijn 4e Symfonie weet ik wel te pruimenhet was een snelle, gezwinde uitvoering maar zeker niet de beste prestatie van de dirigent : ik miste wat volume (zal ook wel deels aan de onderbezetting bij de strijkers hebben gelegen), een strakke en daardoor een beetje kille uitvoering, soms ook te veel op zoek naar contrast, de dirigent dirigeert vaak en goed Mahler, en daar heb je dat contrast wel nodig, maar bij Brahms moet je daarin geen extremen gaan opzoeken, zeker en vast een mooie uitvoering, maar geen onvergetelijke, daarvoor miste ik wat warmte