Passie voor klassiek

voor de 3e keer op 5 dagen tijd in Bozar, en het was eindelijk nog eens een normale concertbeleving

als opener heb ik voor het eerst A Lincoln Portrait van Copland gehoord, ik vond prof Bart Kerremans wel een originele en passende keuze voor de rol van verteller, hij heeft dat ook heel goed gedaan, ik had dit werk al eens op Youtube bekeken, maar was me toen niet zo super bevallen, maar tot mijn grote vreugde viel het live super mee : mooi opgebouwd en ik merkte meer speelvreugde bij SymfonieOrkest Vlaanderen dan bij de Wiener Symphoniker die ik gisteren heb gehoord, jammer genoeg waren er ook vaak pijnlijke momenten voor de trommelvliezen (nog steeds die "cadeau" van de 8e Shos met De Munt) het stuk was mooi opgebouwd door hun vaste chef Jan Latham-Koenig, de pauken en slagwerk waren nogal heel nadrukkelijk aanwezig (misschien net een tik te voor een perfecte balans), en ik heb ook mooi werk gehoord op de tuba

dan volgde het enige mindere punt van het concert : Rhapsody in Blue is nochtans een werk waarvoor ik met plezier naar een concertzaal trek, maar de geplande solist : Boyan Vodenitcharov was ziek, dit werk vraagt natuurlijk wel heel specifieke eigenschappen van een pianist en de vervanger : Johan Dupont vond ik er toch niet in uitblinken, het orkest had nochtans echt de bedoeling om er een jazz-stijl uitvoering van te maken, wat ook de enigste manier is om dit stuk te brengen natuurlijk
eigenlijk wel bizar : vele jaren nooit gehoord en nu voor de 3e keer op minder dan een jaar live gehoord : de inzet van de klarinet kon hier zeker boeien (maar wel niet op het niveau van de uitvoering door de 1e klarinet met Brussels Philharmonic : maar dat was een auditie voor 1e klarinet bij de jazz versie van de Wiener waardig ), de orkestgedeeltes konden me bekoren en waren echt wel vol met jazz-invloeden : puik gebruik van de sourdines bij de kopers het pianowerk kon me jammer genoeg niet bekoren : veel te klassiek gespeeld en de overbekende swingende melodieën kwamen er totaal niet aan, en die negatieve invloed is jammer genoeg toch wat naar het orkest overgeslagen naar het einde toe, het is een super stuk, maar ik begin te ondervinden dat je een goede uitvoering moet koesteren, want ze zijn blijkbaar zeldzaam

na de pauze kreeg de zeer matig gevulde Bozar Tableau d'un Exposition e horen (de orkeststratie van Ravel), de afwezigen hadden zeker ongelijk, dit concert was boeiender dan het veeeeeel duurdere van de Wiener Symphoniker de dag ervoor, trouwens zeer interessant om beide orkesten zo kort na elkaar te kunnen vergelijken : qua stijl kan het eigenlijk niet zwaarder botsen denk ik, ik heb het meer voor de stijl die ik deze avond heb gehoord, de zoals steeds zwaar onderbezette strijkers hebben echt hun best gedaan : vrij indrukwekkende klank gezien het beperkte aantal, halfweg hebben ze een solo-gedeelte en dit was een kippenvelmoment, en dit met enkel strijkers vind ik toch een prestatie! maar we gaan met het begin beginnen tijdens de openingsmaten vreesde ik voor een wat oppervlakkige uitvoering : hij begon er nogal snel in en het 1e thema kwam er niet zo goed uit, maar die vrees bleek al snel ongegrond
ik heb dit stuk natuurlijk al heel vaak gehoord en deze uitvoering zal me wel bij blijven : ik heb mooi solowerk gehoord, misschien wel een tik te veel accidentjes en intonatie-probleempjes maar dit stoort me op zich niet echt : liever zo dan dat steriel en vrij emotieloos gedoe van de dag ervoor, ik vond de sax echt goed klinken, ook de 1e solo van de kleine tuba was indrukwekkend, de opbouw naar Catacombae toe liet het beste vermoeden, maar hier mocht er net een tik meer volume zijn : ik word hier graag van mijn stoel geblazen door de trombones, die hierbij trouwens een goeie partner hadden in de hoorns, die me in hun samenspel op volle kracht echt hebben laten genieten, en dit gans de avond (beter dan de hoornpupiter van de Wiener!!!), Port de Kiev begon veelbelovend maar hier was de balans toch wat weg : de metalen plaat die een klok moest voorstellen was hier toch de hoofdreden van : het was een vrij schel geluid dat wel een klok nabootste, maar totaal niet de passende klankkleur en timbre had, het lag er ook veeeeel te ver boven op het einde : dat heeft eigenlijk alles kapot geslagen, die klok mag vrij nadrukkelijk aanwezig zijn, maar ik wil de kopers de bovenhand laten hebben hier, met op het einde de trompetten en trombones even op volle kracht, dat heb ik hier wel gemist, eigenlijk doodjammer want ik had een paar keer het gevoel dat een sublieme uitvoering er echt wel in zat, en mits enkele bijsturingen kan dat ook snel gebeuren denk ik

als bis kregen we de zeer ongelukkig gekozen en niet passende 2e Slavische Dans van Dvorak

een mooie prestatie van SymfonieOrkest Vlaanderen, en ik ben deze avond met een beter gevoel naar huis gegaan dan gisteren