02-09-2015, 01:05 AM
het Gewandhaus was één van de laatste grote Europese namen die op mijn live lijst ontbraken, toen ik zag dat ze met Titan naar Bozar kwamen moest ik natuurlijk geen seconde twijfelen 
voor de pauze kregen we het wat minder gelukkig gekozen 2e Vioolconcerto van Mendelssohn-Bartholdy met Julian Rachlin als solist
ik was zo benieuwd naar het Gewandhauser dat ik de eerste maten meer op het orkest dan op de solist heb gelet moet ik toegeven, en die klank stond me wel aan, maar al snel bleek het een trage en sombere uitvoering te worden, ik ben sowieso al geen fan van dit concerto, maar als het levendig en fris gespeeld wordt kun je er nog iets van maken vind ik, maar hier was eerder het omgekeerde het geval, de solist had het ook moeilijk om tegen het orkest op te boksen, wat in dit concert met een lichte orkestbezetting normaal geen probleem zou mogen geven, de melodieën vond ik ook niet zo goed uitgewerkt, maar dit stuk was enkel een soort bonus voor mij, mijn gedachten zaten al snel bij het stuk dat na de pauze ging komen
ik was een beetje verrast door de bezetting : een indrukwekkende strijkersbezetting met oa 12 cello's en 10 contrabassen, maar bij de kopers en houtblazers was er niks verdubbeld, met het absolute minimum van 7 hoorns, in 1e instantie maakte ik me er niet zo druk in : de koperblazers van het Gewandhaus hebben een uitstekende reputatie, het aantal zegt in zo'n gevallen nooit alles (Abbado speelde Mahler ook altijd met de minimum bezetting bij de blazers), maar dit gezegde zijnde : ik heb Titan wel nog nooit subliem gehoord met slechts 7 hoorns
het 1e deel kwam traag op gang, Riccardo Chailly was op zoek naar contrast, iets wat hij trouwens tijdens gans deze symfonie heeft gedaan, maar met zeer wisselend succes, en het bleef me voortdurend te traag voortkabbelen (en traag slaat hier niet echt op het tempo), die goede reputatie van de kopers kreeg ik al bij de eerste noten van de 1e trompet een knauw : zijn eerste noten zaten er echt wel goed naast
het 2e deel bracht wat beterschap maar ondertussen wist ik het al : dit wordt geen super uitvoering : Mahler is erop of ernaast > veel tussenweg is er niet
het begin van het 3e deel is zeer fragiel met een duet van de 1e contrabas en de pauken, al vaak de mist zien ingaan, maar deze keer is het wel goed verlopen, maar het broeder Jacob thema kwam er onvoldoende uit, het blijft een stressmoment voor de 1e contrabassist, na de solo kwam er even een blik van verstandhouding met zijn nr 2
in het begin van het 5e deel dacht ik even dat het nog ging goed komen : hier werd het wel intens, het orkest speelde trouwens heel precies in die powerpassages, wat me toch doet vermoeden dat de reden van deze mindere uitvoering vnl bij de dirigent te zoeken is, maar ook het orkest heeft steken laten vallen : ik vond de klarinetten zeer fragmentarisch spelen, de solo van de kleine klarinet vond ik ook niet geslaagd : wel volume maar er zat veel onverwerkte lucht bij, eigenlijk was gans de uitvoering fragmentarisch te noemen, de dirigent kon de spanningsboog niet aanhouden, iets wat in het 5e deel van dit werk nochtans echt niet zo moeilijk is, dat lukt trouwens bijna altijd, het was mijn 9e live uitvoering van dit werk en het is pas de 2e keer (de "eer" van eerste mislukking gaat naar De Munt) dat ik zonder kippenvel naar dit deel luisterde, hij liet het in die intiemere passages veel te veel terugvallen met te weinig samenhang in het orkest
ook de kopers vond ik wat ontgoochelen : een paar goeie maten van de trombones en trompetten, maar te weinig consistent, ik was met weemoed aan het terugdenken naar de uitvoering van het NOB waar Leo en Guido hun beide pupiters naar ongekende hoogtes stuwden, ook met deFilharmonie al twee maal vuurwerk gekregen in dit stuk, zeker de uitvoering met Jaap van Zweden was "crazy" goed : ik heb mijn keel toen schor geschreeuwd met al mijn bravo geroep, ook met Pappano een sublieme uitvoering gekregen van dit werk, ik had er deze avond echt zo veel meer van verwacht : de thema's van de hoorns waren wel zuiver gebracht, maar dat tikje extra aandacht ontbrak, het slagwerk probeerde er wel vuur in te krijgen, zeker de pauken, die gingen er trouwens soms wat over, de rest van het orkest kon of mocht niet volgen en dit leidde tot wat onbalans in de powerstukken, in de zachtere delen waren de individuele pupiters wat te weinig aanwezig, en in de power stukken was eerder het omgekeerde het geval : zeker de hoorns (natuurlijk ook onderbezet) konden op het einde de aandacht niet naar zich toetrekken, en dit moet echt wel om tot een geslaagde climax te komen
het publiek vond het fantastisch, met een bijna directe staande ovatie, maar het publiek vond zelfs de wanprestatie van De Munt goed
maar het applaus/decibels hier konden wel niet tippen aan de daverende ovatie die deFilharmonie heeft gekregen met minder dan 1/5 van de toeschouwers
zeker gezien de peperdure ticketprijzen een ontgoochelende avond, maar ik ben natuurlijk al rot verwend geweest met 7 goede tot sublieme uitvoeringen van Titan, de lat ligt hoog besef ik, maar ik had van het Gewandhaus toch verwacht dat ze bij de betere uitvoeringen gingen zitten, maar er zat veel te weinig "Mahler" in deze Mahler (je snapt wel wat ik bedoel )
voor de pauze kregen we het wat minder gelukkig gekozen 2e Vioolconcerto van Mendelssohn-Bartholdy met Julian Rachlin als solist
ik was zo benieuwd naar het Gewandhauser dat ik de eerste maten meer op het orkest dan op de solist heb gelet moet ik toegeven, en die klank stond me wel aan, maar al snel bleek het een trage en sombere uitvoering te worden, ik ben sowieso al geen fan van dit concerto, maar als het levendig en fris gespeeld wordt kun je er nog iets van maken vind ik, maar hier was eerder het omgekeerde het geval, de solist had het ook moeilijk om tegen het orkest op te boksen, wat in dit concert met een lichte orkestbezetting normaal geen probleem zou mogen geven, de melodieën vond ik ook niet zo goed uitgewerkt, maar dit stuk was enkel een soort bonus voor mij, mijn gedachten zaten al snel bij het stuk dat na de pauze ging komen
ik was een beetje verrast door de bezetting : een indrukwekkende strijkersbezetting met oa 12 cello's en 10 contrabassen, maar bij de kopers en houtblazers was er niks verdubbeld, met het absolute minimum van 7 hoorns, in 1e instantie maakte ik me er niet zo druk in : de koperblazers van het Gewandhaus hebben een uitstekende reputatie, het aantal zegt in zo'n gevallen nooit alles (Abbado speelde Mahler ook altijd met de minimum bezetting bij de blazers), maar dit gezegde zijnde : ik heb Titan wel nog nooit subliem gehoord met slechts 7 hoorns
het 1e deel kwam traag op gang, Riccardo Chailly was op zoek naar contrast, iets wat hij trouwens tijdens gans deze symfonie heeft gedaan, maar met zeer wisselend succes, en het bleef me voortdurend te traag voortkabbelen (en traag slaat hier niet echt op het tempo), die goede reputatie van de kopers kreeg ik al bij de eerste noten van de 1e trompet een knauw : zijn eerste noten zaten er echt wel goed naast
het 2e deel bracht wat beterschap maar ondertussen wist ik het al : dit wordt geen super uitvoering : Mahler is erop of ernaast > veel tussenweg is er niet
het begin van het 3e deel is zeer fragiel met een duet van de 1e contrabas en de pauken, al vaak de mist zien ingaan, maar deze keer is het wel goed verlopen, maar het broeder Jacob thema kwam er onvoldoende uit, het blijft een stressmoment voor de 1e contrabassist, na de solo kwam er even een blik van verstandhouding met zijn nr 2
in het begin van het 5e deel dacht ik even dat het nog ging goed komen : hier werd het wel intens, het orkest speelde trouwens heel precies in die powerpassages, wat me toch doet vermoeden dat de reden van deze mindere uitvoering vnl bij de dirigent te zoeken is, maar ook het orkest heeft steken laten vallen : ik vond de klarinetten zeer fragmentarisch spelen, de solo van de kleine klarinet vond ik ook niet geslaagd : wel volume maar er zat veel onverwerkte lucht bij, eigenlijk was gans de uitvoering fragmentarisch te noemen, de dirigent kon de spanningsboog niet aanhouden, iets wat in het 5e deel van dit werk nochtans echt niet zo moeilijk is, dat lukt trouwens bijna altijd, het was mijn 9e live uitvoering van dit werk en het is pas de 2e keer (de "eer" van eerste mislukking gaat naar De Munt) dat ik zonder kippenvel naar dit deel luisterde, hij liet het in die intiemere passages veel te veel terugvallen met te weinig samenhang in het orkest
ook de kopers vond ik wat ontgoochelen : een paar goeie maten van de trombones en trompetten, maar te weinig consistent, ik was met weemoed aan het terugdenken naar de uitvoering van het NOB waar Leo en Guido hun beide pupiters naar ongekende hoogtes stuwden, ook met deFilharmonie al twee maal vuurwerk gekregen in dit stuk, zeker de uitvoering met Jaap van Zweden was "crazy" goed : ik heb mijn keel toen schor geschreeuwd met al mijn bravo geroep, ook met Pappano een sublieme uitvoering gekregen van dit werk, ik had er deze avond echt zo veel meer van verwacht : de thema's van de hoorns waren wel zuiver gebracht, maar dat tikje extra aandacht ontbrak, het slagwerk probeerde er wel vuur in te krijgen, zeker de pauken, die gingen er trouwens soms wat over, de rest van het orkest kon of mocht niet volgen en dit leidde tot wat onbalans in de powerstukken, in de zachtere delen waren de individuele pupiters wat te weinig aanwezig, en in de power stukken was eerder het omgekeerde het geval : zeker de hoorns (natuurlijk ook onderbezet) konden op het einde de aandacht niet naar zich toetrekken, en dit moet echt wel om tot een geslaagde climax te komen
het publiek vond het fantastisch, met een bijna directe staande ovatie, maar het publiek vond zelfs de wanprestatie van De Munt goed
maar het applaus/decibels hier konden wel niet tippen aan de daverende ovatie die deFilharmonie heeft gekregen met minder dan 1/5 van de toeschouwers zeker gezien de peperdure ticketprijzen een ontgoochelende avond, maar ik ben natuurlijk al rot verwend geweest met 7 goede tot sublieme uitvoeringen van Titan, de lat ligt hoog besef ik, maar ik had van het Gewandhaus toch verwacht dat ze bij de betere uitvoeringen gingen zitten, maar er zat veel te weinig "Mahler" in deze Mahler
(je snapt wel wat ik bedoel )