02-14-2015, 02:00 AM
na de 4e en 8e tijdens de voorbije seizoenen was het nu de beurt aan de 7e in het rijtje van grote Shostakovich-symfonieën, maar er was ook nog muziek voor de pauze : de wereldpremière van het Concerto voor Viool en Orkest van Benoît Mernier, het begon al met een valse noot : ik heb een bloedhekel aan speeches voor een klassiek concert : sympa van de componist dat hij zijn concerto wat wou duiden, maar ik had er geen boodschap aan : ik heb liever dat de muziek voor zich spreekt, en nog een minder leuk neveneffect was dat die extra speech-minuten ervoor gezorgd hebben dat ik 1 min te laat was voor mijn gebruikelijke trein, dus met de nachtboemel thuis gesukkeld 
Lorenzo Gatto was de solist, maar in het 1e deel was er van concerto weinig sprake vond ik : het was vooral het orkest dat hier aan het woord was, en dat ging er voor een concerto vrij heftig aan toe, ook een zware bezetting voor een vioolconcerto, in het 2e deel zat er veel meer solo vioolwerk en kwam het NOB op de achtergrond terecht, ik zat vrij vooraan en ik had precies wel een goed contact met zijn viool, altijd leuk om wat dichter te zitten bij een vioolconcerto, hij kan trouwens echt wel goed spelen : zeer toonvast en zeker, het klankenpallet van dit stuk zou echt passen als plichtwerk in de KEW : deed me aan een paar van die werken denken
het stuk was verteerbaar, maar toch geen ambitie in een 2e luisterbeurt
na de pauze (noodgedwongen door mijn trommelvliezen) naar achteren gevlucht (vrijwillige downgrade van categorie
) maar dat bleek een tactische blunder te zijn : op de zijkant van het 1e balkon zat een klas leerlingen, en nee : zonder babbelen gaat dat precies echt niet om naar een klassiek concert te luisteren, en het ergste van al : de leraars waren de grootste lawaaimakers 
het heeft heel veel van de beleving weggenomen, gaan ze het bij BOZAR en het NOB nu nooit leren : GEEN KLASSEN tijdens een gewoon concert : is gewoon altijd miserie en je jaagt er de trouwe betalende toeschouwers mee weg
het publiek was trouwens sowieso totaal niet aandachtig : veel en luid gehoest, en tussen de delen door heb ik het op café al stiller meegemaakt, dus echt geen sfeer in de zaal en dat heb je voor dit stuk wel nodig
Andrey Boreyko was natuurlijk de dirigent in dit werk, het begon toch een tik aarzelend, maar het werd constant beter tijdens de uitvoering, maar net niet het niveau van de 8e vorig seizoen, maar die prestatie overdoen was sowieso heel moeilijk : de lat lag heel hoog ik heb hier heel mooi werk gehoord van de strijkers : ze waren de ster van de voorstelling : heel indringend en zeer nadrukkelijk aanwezig, met boeiende interacties tussen de verschillende pupiters, echt genoten van hun! het orkest was sowieso in goeie doen, maar er zijn altijd uitschieters natuurlijk : zoals in de 8e opnieuw zeer onder de indruk van de dame op de piccolo, de fagotten hebben me ook kunnen bekoren, Leo op 1e trompet had een beetje tijd nodig om er in te komen, maar eens op dreef trok hij weer alle aandacht naar zich toe met het betere solowerk, het enigste mindere punt was het stereo effect van de kopers, en dan zeker de trombones : dit kwam er toch niet volledig uit zoals het er kan/moet uitkomen en dat maakt toch een heel verschil in de climax in het 1e deel, een ander minder puntje was dat onding van een gong dat nu blijkbaar nog altijd niet vervangen is 
ik vond de uitvoering goed en boeiend, maar dat tikje extra ontbrak nog (kwam ook grotendeels door dat gebabbel besef ik!) maar in de opbouw naar de finale kwam die grote spanningsboog er dan toch : echt schitterend naar die climax toegewerkt van de dirigent en het orkest, de slotclimax zelf was ook subliem, maar ik denk dat het met dat publiek in de zaal nooit een sublieme uitvoering kon worden : die sfeer in de zaal moet overslaan op de muzikanten om dat tikje extra te krijgen, maar met constant gehoest en heel veel lawaai tijdens de delen door was dit verre van het geval
jammer dat ik morgen volk over de vloer krijg, ik was het anders morgen een verdiende 2e kans gaan geven in Lille (en die kans slaat op het publiek en niet op het NOB natuurlijk)
volgende maand mag Jaap eens tonen wat hij ervan bakt in hetzelfde werk
Lorenzo Gatto was de solist, maar in het 1e deel was er van concerto weinig sprake vond ik : het was vooral het orkest dat hier aan het woord was, en dat ging er voor een concerto vrij heftig aan toe, ook een zware bezetting voor een vioolconcerto, in het 2e deel zat er veel meer solo vioolwerk en kwam het NOB op de achtergrond terecht, ik zat vrij vooraan en ik had precies wel een goed contact met zijn viool, altijd leuk om wat dichter te zitten bij een vioolconcerto, hij kan trouwens echt wel goed spelen : zeer toonvast en zeker, het klankenpallet van dit stuk zou echt passen als plichtwerk in de KEW : deed me aan een paar van die werken denken
het stuk was verteerbaar, maar toch geen ambitie in een 2e luisterbeurt
na de pauze (noodgedwongen door mijn trommelvliezen) naar achteren gevlucht (vrijwillige downgrade van categorie
) maar dat bleek een tactische blunder te zijn : op de zijkant van het 1e balkon zat een klas leerlingen, en nee : zonder babbelen gaat dat precies echt niet om naar een klassiek concert te luisteren, en het ergste van al : de leraars waren de grootste lawaaimakers het heeft heel veel van de beleving weggenomen, gaan ze het bij BOZAR en het NOB nu nooit leren : GEEN KLASSEN tijdens een gewoon concert : is gewoon altijd miserie en je jaagt er de trouwe betalende toeschouwers mee weg het publiek was trouwens sowieso totaal niet aandachtig : veel en luid gehoest, en tussen de delen door heb ik het op café al stiller meegemaakt, dus echt geen sfeer in de zaal en dat heb je voor dit stuk wel nodig Andrey Boreyko was natuurlijk de dirigent in dit werk, het begon toch een tik aarzelend, maar het werd constant beter tijdens de uitvoering, maar net niet het niveau van de 8e vorig seizoen, maar die prestatie overdoen was sowieso heel moeilijk : de lat lag heel hoog
ik heb hier heel mooi werk gehoord van de strijkers : ze waren de ster van de voorstelling : heel indringend en zeer nadrukkelijk aanwezig, met boeiende interacties tussen de verschillende pupiters, echt genoten van hun! het orkest was sowieso in goeie doen, maar er zijn altijd uitschieters natuurlijk : zoals in de 8e opnieuw zeer onder de indruk van de dame op de piccolo, de fagotten hebben me ook kunnen bekoren, Leo op 1e trompet had een beetje tijd nodig om er in te komen, maar eens op dreef trok hij weer alle aandacht naar zich toe met het betere solowerk, het enigste mindere punt was het stereo effect van de kopers, en dan zeker de trombones : dit kwam er toch niet volledig uit zoals het er kan/moet uitkomen en dat maakt toch een heel verschil in de climax in het 1e deel, een ander minder puntje was dat onding van een gong dat nu blijkbaar nog altijd niet vervangen is ik vond de uitvoering goed en boeiend, maar dat tikje extra ontbrak nog (kwam ook grotendeels door dat gebabbel besef ik!) maar in de opbouw naar de finale kwam die grote spanningsboog er dan toch : echt schitterend naar die climax toegewerkt van de dirigent en het orkest, de slotclimax zelf was ook subliem, maar ik denk dat het met dat publiek in de zaal nooit een sublieme uitvoering kon worden : die sfeer in de zaal moet overslaan op de muzikanten om dat tikje extra te krijgen, maar met constant gehoest en heel veel lawaai tijdens de delen door was dit verre van het geval
jammer dat ik morgen volk over de vloer krijg, ik was het anders morgen een verdiende 2e kans gaan geven in Lille (en die kans slaat op het publiek en niet op het NOB natuurlijk)
volgende maand mag Jaap eens tonen wat hij ervan bakt in hetzelfde werk