11-11-2011, 02:27 AM
het was ondertussen al weer even geleden dat ik het Symfonieorkest van de Munt nog eens aan het werk had gezien, ik was dus wel benieuwd, het concert begon met een korte speech van de dirigent : Leo Hussain, en dit was gezien de "moeilijke" muziek voor de pauze misschien geen slecht idee om er een woordje uitleg bij te geven
de avond begon met Tren Ofiarom Hiroszimy van Penderecki : kort stuk met enkel klanken en kleuren : de dirigent had ons verwittigd : het klassieke concept muziek moesten we achter ons laten
en dit was inderdaad het geval, niet mijn ding in elk geval, dit stuk ging naadloos over in Bright Sorrow van Kancheli, dit was al veel interessanter om naar te luisteren en ook te kijken : de 2 solisten van het kinderkoor kwamen bij de 1e noten heel traag het podium op gewandeld, en echt alle respect : om die tekst zonder partituur uit het hoofd te brengen in zo'n moeilijk stuk : hoed af 
zware bezetting : 9 man op slagwerk en ook de kopers waren goed bezet (5 trompetten, 6 hoorns, 4 trombones en 1 bas) : stuk met enorm veel contrasten, naar het einde toe kwam het volledige kinderkoor op het podium en verspreidde zich tussen het orkest wat visueel echt mooi was, op het einde gingen ze dan terug traag van het podium tijdens de laatste noten, duidelijk zwaar aan gewerkt (ik heb iets horen waaien over 14 repetities ) : timing en intensiteit slagwerk was perfect, kopers ook heel mooi : veel applaus (zeker ook voor de componist, maar natuurlijk het meeste voor de 2 solisten), mooi stuk!
na de pauze de reden van mijn aanwezigheid : de 7e van Shostakovich, ik geef toe : ik ben verslaafd aan dat stuk maar er zijn ergere verslavingen in het leven zeker? 
het was mijn 2e live uitvoering (al eens gehoord met deFilharmonie), eerst iets zeggen over het publiek : was weeral eens niet stil te krijgen 
gebabbel, gehoest en stil zitten lukt precies ook niet meer 
zeker tijdens de eerste twee delen enorm storend, en dan de uitvoering : tja 
ik had er veel meer van verwacht moet ik toegeven : inzet van de piccolo heb ik al beter gehoord, het 1e deel was veel en veel te snel gespeeld : dus alleen al door de tempo-keuze was het eigenlijk volledig om zeep, en dat is jammer want ik heb in dat deel ook mooie dingen gehoord : 1e hobo was top (was zelfs heel de avond top!) en de prestatie van de trommelaar was ook indrukwekkend, zeker omdat het door dat snelle tempo nog een pak moeilijker was (mocht na het concert heel terecht als 1e rechtstaan om het applaus in ontvangst te nemen), er zat wel voldoende intensiteit in, maar het snelle tempo heeft alles verbrod, de "extra" kopers stonden trouwens heel hoog in een galerij > geen idee hoe het op de partituur staat (bij deFilharmonie zaten ze gewoon mee op het podium), nu voor 1/3 van de zaal of zo niet zichtbaar : dus toch wat jammer en ik denk dat je voor het samenspel toch beter bij de rest van de pupiter zit, maar het idee op zich was wel origineel
het 2e deel was echt nog een pak minder : constant gehoest ook, hij had de zaal echt niet mee, niks van spannigsboog ook
vanaf deel 3 was er merkelijk beterschap : eindelijk goeie tempo, maar ik was tegen dan emotioneel al redelijk afgehaakt, dus moeilijk om er dan weer in te geraken, in delen 3 en 4 wel mooie dingen gehoord : inzet van de kleine klarinet was super, basklarinet liet zijn klanken uitdoven in een soort vibratie zonder klank die heel de zaal vulde : prachtig gedaan, ook de contrafagot slaagde hierin, 1e klarinet, cor anglais en 1e fluit waren ook heel goed : in zijn geheel hebben de houtblazers en ook het slagwerk echt goed gespeeld, dus daaraan lag deze mindere uitvoering niet, ik had wel net iets meer verwacht van de kopers : in het 1e deel was er een mooie climax in het "Bolero" gedeelte maar op het einde van het 4e deel mocht het voor mij toch een pak intenser > ik weet natuurlijk niet of dit een keuze was van de dirigent of niet, hij heeft toch ook heel wat kansen laten liggen bij de strijkers (die wel onderbezet waren voor dit stuk), het is erg om te zeggen : maar thuis al meer genoten dan in de zaal die opname met Barshai is gewoon de max
na de 1e Shostakovich met Symfonieorkest Vlaanderen heb ik geschreven : ik heb Shostakovich gehoord, dit kan ik hier eigenlijk niet schrijven (tot mijn grote spijt), het is een oorlogssymfonie en ik miste hierin drama, intensiteit, passie, russische ziel,... het heeft me echt niet kunnen raken (deels door het luidruchtige publiek > dat had er zeker iets mee te maken), muzikaal wel mooie momenten beleefd, maar een kippenvel-moment zat er niet in (dit in tegenstelling tot die 1e Shostakovich), ik geef toe : een heel kritische analyse, maar dit is eerlijk mijn opinie (die natuurlijk subjectief is)
de avond begon met Tren Ofiarom Hiroszimy van Penderecki : kort stuk met enkel klanken en kleuren : de dirigent had ons verwittigd : het klassieke concept muziek moesten we achter ons laten
en dit was inderdaad het geval, niet mijn ding in elk geval, dit stuk ging naadloos over in Bright Sorrow van Kancheli, dit was al veel interessanter om naar te luisteren en ook te kijken : de 2 solisten van het kinderkoor kwamen bij de 1e noten heel traag het podium op gewandeld, en echt alle respect : om die tekst zonder partituur uit het hoofd te brengen in zo'n moeilijk stuk : hoed af zware bezetting : 9 man op slagwerk en ook de kopers waren goed bezet (5 trompetten, 6 hoorns, 4 trombones en 1 bas) : stuk met enorm veel contrasten, naar het einde toe kwam het volledige kinderkoor op het podium en verspreidde zich tussen het orkest wat visueel echt mooi was, op het einde gingen ze dan terug traag van het podium tijdens de laatste noten, duidelijk zwaar aan gewerkt (ik heb iets horen waaien over 14 repetities ) : timing en intensiteit slagwerk was perfect, kopers ook heel mooi : veel applaus (zeker ook voor de componist, maar natuurlijk het meeste voor de 2 solisten), mooi stuk!na de pauze de reden van mijn aanwezigheid : de 7e van Shostakovich, ik geef toe : ik ben verslaafd aan dat stuk
maar er zijn ergere verslavingen in het leven zeker? het was mijn 2e live uitvoering (al eens gehoord met deFilharmonie), eerst iets zeggen over het publiek : was weeral eens niet stil te krijgen gebabbel, gehoest en stil zitten lukt precies ook niet meer zeker tijdens de eerste twee delen enorm storend, en dan de uitvoering : tja ik had er veel meer van verwacht moet ik toegeven : inzet van de piccolo heb ik al beter gehoord, het 1e deel was veel en veel te snel gespeeld : dus alleen al door de tempo-keuze was het eigenlijk volledig om zeep, en dat is jammer want ik heb in dat deel ook mooie dingen gehoord : 1e hobo was top (was zelfs heel de avond top!) en de prestatie van de trommelaar was ook indrukwekkend, zeker omdat het door dat snelle tempo nog een pak moeilijker was (mocht na het concert heel terecht als 1e rechtstaan om het applaus in ontvangst te nemen), er zat wel voldoende intensiteit in, maar het snelle tempo heeft alles verbrod, de "extra" kopers stonden trouwens heel hoog in een galerij > geen idee hoe het op de partituur staat (bij deFilharmonie zaten ze gewoon mee op het podium), nu voor 1/3 van de zaal of zo niet zichtbaar : dus toch wat jammer en ik denk dat je voor het samenspel toch beter bij de rest van de pupiter zit, maar het idee op zich was wel origineelhet 2e deel was echt nog een pak minder : constant gehoest ook, hij had de zaal echt niet mee, niks van spannigsboog ook
vanaf deel 3 was er merkelijk beterschap : eindelijk goeie tempo, maar ik was tegen dan emotioneel al redelijk afgehaakt, dus moeilijk om er dan weer in te geraken, in delen 3 en 4 wel mooie dingen gehoord : inzet van de kleine klarinet was super, basklarinet liet zijn klanken uitdoven in een soort vibratie zonder klank die heel de zaal vulde : prachtig gedaan, ook de contrafagot slaagde hierin, 1e klarinet, cor anglais en 1e fluit waren ook heel goed : in zijn geheel hebben de houtblazers en ook het slagwerk echt goed gespeeld, dus daaraan lag deze mindere uitvoering niet, ik had wel net iets meer verwacht van de kopers : in het 1e deel was er een mooie climax in het "Bolero" gedeelte maar op het einde van het 4e deel mocht het voor mij toch een pak intenser > ik weet natuurlijk niet of dit een keuze was van de dirigent of niet, hij heeft toch ook heel wat kansen laten liggen bij de strijkers (die wel onderbezet waren voor dit stuk), het is erg om te zeggen : maar thuis al meer genoten dan in de zaal
die opname met Barshai is gewoon de maxna de 1e Shostakovich met Symfonieorkest Vlaanderen heb ik geschreven : ik heb Shostakovich gehoord, dit kan ik hier eigenlijk niet schrijven (tot mijn grote spijt), het is een oorlogssymfonie en ik miste hierin drama, intensiteit, passie, russische ziel,... het heeft me echt niet kunnen raken (deels door het luidruchtige publiek > dat had er zeker iets mee te maken), muzikaal wel mooie momenten beleefd, maar een kippenvel-moment zat er niet in (dit in tegenstelling tot die 1e Shostakovich), ik geef toe : een heel kritische analyse, maar dit is eerlijk mijn opinie (die natuurlijk subjectief is)