12-02-2011, 02:11 AM
deze avond nog eens naar het SymfonieOrkest Vlaanderen gaan luisteren, niet echt een productie waar ik spontaan zou naar toe gaan, maar het was een democratische ticketprijs 
en ik moet zeggen dat ik ze graag hoor spelen, altijd met veel enthousiasme en hun vaste dirigent Seikyo Kim was ook wel een reden om toch te gaan, aan volle prijs toch echt wel aan de extreem korte kant (met moeite één uur muziek)
mijn voorbereiding was niet zo optimaal als gebruikelijk, ik kende enkel de 7e Sibelius vrij goed (al eens live gehoord met deFilharmonie met Hammu Lintu > was heel goed), de andere stukken een paar keer op Youtube beluisterd, de opener was van Ravel : Pavane pour une infante défunte, ik denk dat Ravel bij het schrijven van dit stuk boos was op één of andere hoornist
die openingsmaten voor de 1e hoorn zijn echt geen cadeau > ik dacht dat de 1e trompetsolo in de 5e Mahler al nen zware boterham was om te openen > maar dit lijkt me nog moeilijker : heel hoog en meerdere moeilijke overgangen : respect om er te willen aan beginnen! de dirigent had dit precies ook wel door en liet hem terecht als 1e rechtstaan om het applaus in ontvangst te nemen
erna het Celloconcerto van Lalo met Pieter Wispelwey, als ik heel eerlijk moet zijn heb ik het niet zo voor de meeste Celloconcerti, en één persoon is hier de oorzaak van : Dvorak die heeft echt zo'n mooi concerto geschreven dat al de rest precies wat minderwaardig overkomt, natuurlijk beetje onzin, maar muzikaal moet dit concerto van Lalo toch echt onderdoen voor Dvorak, in de Lalo speelt de cellist en het orkest eigenlijk een beetje naast elkaar, zeker in deel 1 en 3, in, deel 2 (wat wel iets grappigs had) is er meer samenspel, in de andere delen is het meestal cello met hele korte orkestpassages tussen > die wel heel goed getimed waren en mooi waren afgewerkt (duidelijk op gewerkt op de repetities), mooi stukje muziek en mooi gespeeld, maar geen stuk waar ik me echt emotioneel mee verbonden voelde
na de pauze was er enkel nog Sibelius te horen : als 1e zijn Valse Triste, het orkest speelt echt met een zware onderbezetting in de strijkers (weet je op voorhand natuurlijk > is geen kritiek en financiële noodzaak) maar de strijkers wisten met een volle klank toch de zaal te vullen, mooie 1e klarinet en pauken, jammer dat het zo'n kort stuk is, is echt wel mooi
erna de 7e Sibelius (de reden van mijn aanwezigheid) : tempo zat goed, mooie prestatie van de houtblazers, en interactie tussen de kopers was er ook en met de correcte balans, het enigste wat ik wat gemist heb zijn die wijdse Finse landschappen die Sibelius zo mooi maken, hierin zal de onderbezetting van de strijkers wel iets mee te maken hebben denk ik en de 7e is ook wat aan de korte kant om dit volledig te kunnen uitwerken : zijn 2e vind ik daarom wel beter, ik denk dat je een 7e van Sibelius beter voor de pauze speelt eigenlijk, of ze hadden er nog Pohjola's Daughter kunnen voor spelen, dan had je wel een mooi gevulde 2e helft gehad
als toemaatje nog een echt interessant en boeiend stukje muziek gekregen (de Goldberg variaties van Bach), muzikaal echt wel één van de hoogtepunten van de avond : schitterend gespeeld door de 3 cello's, 1e cellist moest hierin niet onder doen voor de solist!
het was een mooi concert en ik vind het echt fijn om zo'n klein maar echt enthousiast orkest aan het werk te horen, ik ben echt benieuwd naar hun Rach 4 productie met Vitaly Samoshko (Rach 3 met dezelfde combinatie was super)
en ik moet zeggen dat ik ze graag hoor spelen, altijd met veel enthousiasme en hun vaste dirigent Seikyo Kim was ook wel een reden om toch te gaan, aan volle prijs toch echt wel aan de extreem korte kant (met moeite één uur muziek) mijn voorbereiding was niet zo optimaal als gebruikelijk, ik kende enkel de 7e Sibelius vrij goed (al eens live gehoord met deFilharmonie met Hammu Lintu > was heel goed), de andere stukken een paar keer op Youtube beluisterd, de opener was van Ravel : Pavane pour une infante défunte, ik denk dat Ravel bij het schrijven van dit stuk boos was op één of andere hoornist
die openingsmaten voor de 1e hoorn zijn echt geen cadeau > ik dacht dat de 1e trompetsolo in de 5e Mahler al nen zware boterham was om te openen > maar dit lijkt me nog moeilijker : heel hoog en meerdere moeilijke overgangen : respect om er te willen aan beginnen! de dirigent had dit precies ook wel door en liet hem terecht als 1e rechtstaan om het applaus in ontvangst te nemen erna het Celloconcerto van Lalo met Pieter Wispelwey, als ik heel eerlijk moet zijn heb ik het niet zo voor de meeste Celloconcerti, en één persoon is hier de oorzaak van : Dvorak
die heeft echt zo'n mooi concerto geschreven dat al de rest precies wat minderwaardig overkomt, natuurlijk beetje onzin, maar muzikaal moet dit concerto van Lalo toch echt onderdoen voor Dvorak, in de Lalo speelt de cellist en het orkest eigenlijk een beetje naast elkaar, zeker in deel 1 en 3, in, deel 2 (wat wel iets grappigs had) is er meer samenspel, in de andere delen is het meestal cello met hele korte orkestpassages tussen > die wel heel goed getimed waren en mooi waren afgewerkt (duidelijk op gewerkt op de repetities), mooi stukje muziek en mooi gespeeld, maar geen stuk waar ik me echt emotioneel mee verbonden voeldena de pauze was er enkel nog Sibelius te horen : als 1e zijn Valse Triste, het orkest speelt echt met een zware onderbezetting in de strijkers (weet je op voorhand natuurlijk > is geen kritiek en financiële noodzaak) maar de strijkers wisten met een volle klank toch de zaal te vullen, mooie 1e klarinet en pauken, jammer dat het zo'n kort stuk is, is echt wel mooi
erna de 7e Sibelius (de reden van mijn aanwezigheid) : tempo zat goed, mooie prestatie van de houtblazers, en interactie tussen de kopers was er ook en met de correcte balans, het enigste wat ik wat gemist heb zijn die wijdse Finse landschappen die Sibelius zo mooi maken, hierin zal de onderbezetting van de strijkers wel iets mee te maken hebben denk ik en de 7e is ook wat aan de korte kant om dit volledig te kunnen uitwerken : zijn 2e vind ik daarom wel beter, ik denk dat je een 7e van Sibelius beter voor de pauze speelt eigenlijk, of ze hadden er nog Pohjola's Daughter kunnen voor spelen, dan had je wel een mooi gevulde 2e helft gehad
als toemaatje nog een echt interessant en boeiend stukje muziek gekregen (de Goldberg variaties van Bach), muzikaal echt wel één van de hoogtepunten van de avond : schitterend gespeeld door de 3 cello's, 1e cellist moest hierin niet onder doen voor de solist!
het was een mooi concert en ik vind het echt fijn om zo'n klein maar echt enthousiast orkest aan het werk te horen, ik ben echt benieuwd naar hun Rach 4 productie met Vitaly Samoshko (Rach 3 met dezelfde combinatie was super)