03-03-2012, 01:09 AM
deze avond mijn geliefde Budapest Festival Orchestra gezien, even getwijfeld of ik niet beter tijdens de pauze zou invallen, maar ik ben toch maar van in het begin gegaan 
en voor de 2e maal Bach gehoord 
Cantata nr 105 met Eszter Wierdl, Atala Schöck, Zoltan Megyesi en Peter Harvey en 7 leden van orkest, Ivan Fischer speelde op een kleine piano (dat ding maakte trouwens een vreselijk geluid 
) en dirigeerde : ik vind het doodzonde om +90% van zo'n toporkest gedurende de helft van het programma niet te gebruiken, over de voorstelling kan ik weinig objectiefs zeggen (beter dat ik er eerlijk in ben), ik vind de combinatie van Bach en Bruckner toch niet zo geslaagd eigenlijk, ook maar matig applaus : het publiek was duidelijk niet voor de Bach daar
na de pauze de reden van mijn aanwezigheid
ik zat op een verschrikkelijk slechte plaats op de hoek in de Z-rij, maar na de pauze gelukkig een beter plaatsje gevonden blijft een indrukwekkend zicht om zo'n volledig orkest te zien zitten en het schept verwachtingen, niks verdubbeld maar wel (voor de verandering 
) eens een volledige 60-koppige strijkerbezetting, het was (ook voor de verandering ) eens vrij stil, ik heb me dus in het stuk kunnen inleven, alhoewel dat ik er af en toe eens ben uitgehaald door de dirigent de opening was super, na een 2-tal minuten had ik het gevoel dat ik naar Wiener-niveau aan het luisteren was en dat dit mijn beste Bruckner ervaring ooit ging worden, maar dat niveau konden ze jammer genoeg niet aanhouden, en ik denk dat het hier puur aan de dirigent lag : heeft het wel heel traag gespeeld, voor mij net een tik te traag (en ik ben sowieso al geen fan van snelle uitvoeringen) met dan een paar bizarre versnellingen erin : als er iets is wat je met Bruckner niet mag doen is het frutselen aan het tempo hij wil er ook altijd wat fantasietjes insteken en dit is bij Bruckner natuurlijk ook geen goeie optie, ook een paar lange pauzes die de spanningsboog braken, er zat sowieso al weinig spanning in, bij de climax van het hoofdthema in het 1e deel volgde steeds een versnelling en daardoor ging de climax volledig verloren, mijn beste uitvoering (dit stuk al vaak gehoord natuurlijk) is verrassend genoeg met het NOB met Walter Weller die toen echt boven zichzelf is uitgestegen en een prachtprestatie heeft geleverd : tijdens die climax vertraagde hij en dat gaf enorm veel diepgang aan het stuk, wat ik deze avond toch heb gemist
dit klinkt misschien wel allemaal heel negatief maar het was zeker een mooie uitvoering : de tijd is voorbij gevlogen : de strijkers waren "enorm" : moeilijk om het juiste woord te vinden : echt zeer, zeer nadrukkelijk aanwezig, ik vind de 7e een koperstuk, maar in deze uitvoering was het een strijkerstuk, hun strijkers zijn echt wel top : er zitten een paar hoge passages in die nogal tricky zijn en het klonk gewoon als één viool : top, doordat strijker geweld hadden de houtblazers het wel moeilijk : daar zat de balans soms wat scheef, maar mooie prestatie, zeker van de 1e klarinet : in de hogere passages was hij heel zuiver
voor deel 2 is de bas bij de Wagner tuba's gaan zitten : verstandige keuze volgens mij (al nog gezien), de opbouw naar die super climax met de triangel en de schijven miste spanning en diepgang, dit had ik al veel beter gehoord, maar de climax zelf was wel top, en hier kwamen de kopers eindelijk eens mooi naar boven, Wagner tuba's waren heel mooi en zacht, maar de rest van de kopers mocht wat nadrukkelijker aanwezig zijn, hun hoorns zijn nog steeds top, maar halen niet meer het niveau (ik zag redelijk wat nieuwe gezichten) van een 5-tal jaar terug, toen ze waarschijnlijk wel de beste hoorn-sectie ter wereld hadden
in deel 4 opnieuw wat tempo-troubles maar een mooi slot, ik heb Ivan Fischer al hele mooie dingen horen doen, maar ik heb de indruk dat hij Bruckner niet aanvoelt zoals hij Dvorak en Richard Strauss bv. wel aanvoelt
ik ben eens benieuwd naar woensdag : ik vermoed dat ze dan een hoger niveau gaan halen
en voor de 2e maal Bach gehoord Cantata nr 105 met Eszter Wierdl, Atala Schöck, Zoltan Megyesi en Peter Harvey en 7 leden van orkest, Ivan Fischer speelde op een kleine piano (dat ding maakte trouwens een vreselijk geluid ) en dirigeerde : ik vind het doodzonde om +90% van zo'n toporkest gedurende de helft van het programma niet te gebruiken, over de voorstelling kan ik weinig objectiefs zeggen (beter dat ik er eerlijk in ben), ik vind de combinatie van Bach en Bruckner toch niet zo geslaagd eigenlijk, ook maar matig applaus : het publiek was duidelijk niet voor de Bach daarna de pauze de reden van mijn aanwezigheid
ik zat op een verschrikkelijk slechte plaats op de hoek in de Z-rij, maar na de pauze gelukkig een beter plaatsje gevonden blijft een indrukwekkend zicht om zo'n volledig orkest te zien zitten en het schept verwachtingen, niks verdubbeld maar wel (voor de verandering ) eens een volledige 60-koppige strijkerbezetting, het was (ook voor de verandering ) eens vrij stil, ik heb me dus in het stuk kunnen inleven, alhoewel dat ik er af en toe eens ben uitgehaald door de dirigent de opening was super, na een 2-tal minuten had ik het gevoel dat ik naar Wiener-niveau aan het luisteren was en dat dit mijn beste Bruckner ervaring ooit ging worden, maar dat niveau konden ze jammer genoeg niet aanhouden, en ik denk dat het hier puur aan de dirigent lag : heeft het wel heel traag gespeeld, voor mij net een tik te traag (en ik ben sowieso al geen fan van snelle uitvoeringen) met dan een paar bizarre versnellingen erin : als er iets is wat je met Bruckner niet mag doen is het frutselen aan het tempo hij wil er ook altijd wat fantasietjes insteken en dit is bij Bruckner natuurlijk ook geen goeie optie, ook een paar lange pauzes die de spanningsboog braken, er zat sowieso al weinig spanning in, bij de climax van het hoofdthema in het 1e deel volgde steeds een versnelling en daardoor ging de climax volledig verloren, mijn beste uitvoering (dit stuk al vaak gehoord natuurlijk) is verrassend genoeg met het NOB met Walter Weller die toen echt boven zichzelf is uitgestegen en een prachtprestatie heeft geleverd : tijdens die climax vertraagde hij en dat gaf enorm veel diepgang aan het stuk, wat ik deze avond toch heb gemistdit klinkt misschien wel allemaal heel negatief maar het was zeker een mooie uitvoering : de tijd is voorbij gevlogen : de strijkers waren "enorm" : moeilijk om het juiste woord te vinden : echt zeer, zeer nadrukkelijk aanwezig, ik vind de 7e een koperstuk, maar in deze uitvoering was het een strijkerstuk, hun strijkers zijn echt wel top : er zitten een paar hoge passages in die nogal tricky zijn en het klonk gewoon als één viool : top, doordat strijker geweld hadden de houtblazers het wel moeilijk : daar zat de balans soms wat scheef, maar mooie prestatie, zeker van de 1e klarinet : in de hogere passages was hij heel zuiver
voor deel 2 is de bas bij de Wagner tuba's gaan zitten : verstandige keuze volgens mij (al nog gezien), de opbouw naar die super climax met de triangel en de schijven miste spanning en diepgang, dit had ik al veel beter gehoord, maar de climax zelf was wel top, en hier kwamen de kopers eindelijk eens mooi naar boven, Wagner tuba's waren heel mooi en zacht, maar de rest van de kopers mocht wat nadrukkelijker aanwezig zijn, hun hoorns zijn nog steeds top, maar halen niet meer het niveau (ik zag redelijk wat nieuwe gezichten) van een 5-tal jaar terug, toen ze waarschijnlijk wel de beste hoorn-sectie ter wereld hadden
in deel 4 opnieuw wat tempo-troubles maar een mooi slot, ik heb Ivan Fischer al hele mooie dingen horen doen, maar ik heb de indruk dat hij Bruckner niet aanvoelt zoals hij Dvorak en Richard Strauss bv. wel aanvoelt
ik ben eens benieuwd naar woensdag : ik vermoed dat ze dan een hoger niveau gaan halen