Passie voor klassiek

Volledige versie: Rach4
U bekijkt momenteel een uitgeklede versie van ons materiaal. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
en mijn drukke concertprogramma gaat verder Smile deze avond naar het SymfonieOrkest Vlaanderen gaan luisteren met Daniel Raiskin, zoals naar slechte gewoonte weer wa lawaaimakers rond mij en geluiden van buiten de zaal, Bozar is echt een ramp aan het worden Sad

als opener de 3e Symfonie van Borodin (Glazunov heeft ze afgewerkt want de arme man is gestorven vooraleer hij ze heeft kunnen vervolledigen), het is een korte symfonie in 3 delen, het orkest klonk mooi compact, het stuk is niet echt mijn ding, ik vind zijn 2e toch een pak intenser, erna voor het eerst Rach4 (4e Pianoconcerto van Rachmaninov) gehoord met Vitaly Samoshko (winnaar KEW 1999 met Rach3), een paar jaar geleden heb ik hem Rach3 horen spelen en dat was echt top, deze avond was toch een ander verhaal Sad de balans tussen het orkest (mooie cor anglais trouwens Wink) en de solist zat fout, vele maten gewoon de piano niet gehoord, ik weet wel dat in Rachmaninov het orkest er wel eens boven durft komen maar je moet toch nog altijd wa piano horen natuurlijk, het is ten slotte een pianoconcerto, op de opname die ik thuis heb klinkt dat stuk echt wel OK, maar het kon me nu live niet boeien of overtuigen, piano klonk aarzelend, en het is op het einde volledig fout gelopen : zo erg heb ik het nog niet meegemaakt eigenlijk (behalve één keer tijdens KEW) pianist en orkest zaten precies andere partituur te spelen, het zal wel dezelfde geweest zijn natuurlijk maar dan toch met (enkele?) maten verschil, ze hebben het dan met veelvuldig oogcontact proberen recht trekken, maar het slot was echt dramatisch slecht : sorry voor deze harde woorden, maar het was nu éénmaal zo, als bis iets van Scriabin en hier klonk de piano echt vol en mooi, die klank heb ik tijdens de Rach4 echt niet gehoord, beetje jammer : ik had er meer van verwacht

na de pauze de 9e van Shostakovich (protest tegen de opgelegde grootschalige overwinningssymfonie), ik vind het orkest echt wel top in Shostakovich (sublieme 1e : nog steeds het hoogtepunt van het seizoenBig Grin), en ook nu weer zeer overtuigend, jammer van die lawaaimakers rond mij : nu niet echt een werk waar je dat kan hebben met al dat intieme solo-werk, dat trouwens op één uitzondering Wink na fantastisch is gebracht : schitterende houtblazers met pluim voor 1e fagot die terecht het meeste applaus heeft gekregen, hoorns heel goed, trombones : schitterende sound en strijkers klonken echt heel vol ondanks de traditioneel kleine bezetting, goed tempo, éénmaal wel een bruuske versnelling en éénmaal het tempo wat te veel laten zakken, maar ik zou heel content zijn mochten alle concerten op dit niveau zijn (toch het niveau van na de pauze)
Koppelingen