10-08-2023, 10:51 PM
Op zondag 8 oktober speelde het NOB in het Bozar. Het was een matinee en op het programma stond Saint-Saëns Derde vioolconcert met Lorenzo Gatto en gevolgd na de pauze met de Achtste symfonie van Dmitri Sjostakovitsj en dit alles onder leiding van Anthony Hermus.
Ik was zelf nog niet in het Bozar geweest en nu ik er aan terug denk deed het me enigzins denken aan Carré met al die ingangen en dergelijke.
Dat gezegd hebbend viel mij wel iets op.
Dat is namelijk de akoestiek en daar zal ik later terug komen.
Voor het eerste deel speelde het NOB het Derde vioolconcert.
Voor mij de eerste keer en ik herkende wel wat momenten die doen denken aan andere werken
van de Fransman zoals de Derde symfonie.
De solist was op dreef en ik las dat hij lauriaat was van het Elisabethconcours(ook wel leuk om een keer in die zaal te zitten van dat concours).
Daar ik dit werk niet goed ken kan ik het verder niet goed beoordelen alleen dat het fijn luisteren was zeker naar het kunnen van de solist.
Dan de Achtste.
Geen idee of Kris een van deze concerten heeft bezocht wellicht toch niet maar hij had het begin niet gewaardeerd vermoedelijk.
De dirigent had namelijk een speechen die was in eerste instantie afwisselend in het Brabants en het Frans(elk gedeelte eerst Nl en dan de Franse vertaling)om vervolgens een gedeelte in het Brabants te doen en het vervolg op zijn Frans(extra leuk als je 1 van die 2 niet kan volgen,gelukkig begin ik het Frans steeds meer te begrijpen).
Dan de uitvoering en mijn¨probleem¨ met de akoestiek.
De achtste heb ik ook met het Gelders gehoord ook met Hermus in Vredenburg en ik kan me nog goed herinneren wat een geweldige uitvoering dat was.
Dit was zeker een hele goede uitvoering doch de akoestiek dempde de¨grootsheid¨van dit werk nogal en voor dit werk is dat een danig gemis.
Wel opmerkelijk dat het Utregse een betere akoestiek heeft dan de zaal in de hoofdstad van een land.
Hermus is in mijn ogen een groots pleitbezorger van dit werk.
Precies de juiste balans weet hij te treffen in koper/strijkers/slagwerk/hout.
Bijna alle groepen waren zeer goed met name de piccolo(heel erg goed)de althobo(deze kreeg alle ruimte van Hermus om zijn partij te spelen geen directie wat ik zag iig in de klaagzang na de climax in deel 1)hoorns heel goed en niet te vergeten de trompetten.
Sowiewo al het koper en hout zeer verzorgd!! Bravo!
Helaas was er 1 groep die mij minder bekoorde en dat waren de eerste violen.
Die groep was beduidend minder in mijn opinie vooral in de zachte delen in het eerste deel en dat is wel jammer want Hermus bouwt dit deel zo goed op.
Ik kon die problemen niet terug vinden bij de tweede violen noch de alten/celli en bassen.
Wat ook niet hielp waren een paar luidruchtige mensen in de zaal die de mooie opbouw ruw verstoorde(vooral in deel 1).
Toch weet Hermus je aandacht stevig vast te houden met zijn directi, de opbouw in deel 1 was heel goed en hij houdt je op het puntje van de stoel.
Tot het hele orkest uitmondt in een typische Sjostakovitsj heksenketel.
Luid(niet te luid!)rauw en als een mes door je ziel dat eerste deel gevolgd door een eenzaam relaas door de althobo, schitterend!
Wat een prachtige klank die de alt hoboist maakt, echt geweldig!
In het scherzo komen vooral de koperblazers heel goed naar voren en dan vooral de piccolo.
Ik kan niet genoeg zeggen hoe goed zij was en in elk deel!
Maar ook de Es pieper die samen die schrille klanken kunnen maken super!
Het zijn instrumenten die kunnen schreeuwen wat het was om te leven in die oorlogstijd.
Dan deel 3 en toch wel mijn favoriete deel van het werk.
Een moordend tempo geeft Hermus aan om de bommen te ontwijken die wordt gestart in de alten en meedogenloos verder walst om te stoppen voor een hoempapa band.
Het leek inderdaad wel circusmuziek en dat klink zo enorm wrang na het eerste deel.
Trompet solo was super net als het slagwerk en de overige koperblazers die het opzettelijk blije stuk zo enorm sarcastisch maakt, dit stuk doet wel een beetje denken aan Klezmer muziek die dat ook zo goed kan.
Met een knal wordt het vierde deel ingezet.
Ook hier weer heel fijn spel van fluit/klarinet/piccolo/hoorn.
Het laatste deel is wel het deel waar ik het minste mee heb.
Doch weet Hermus mijn hoofd er goed bij te houden tot de aller laatste noot.
Wie weet schrijf ik nog wat meer erover maar ik heb een top middag gehad in Brussel!
Ik was zelf nog niet in het Bozar geweest en nu ik er aan terug denk deed het me enigzins denken aan Carré met al die ingangen en dergelijke.
Dat gezegd hebbend viel mij wel iets op.
Dat is namelijk de akoestiek en daar zal ik later terug komen.
Voor het eerste deel speelde het NOB het Derde vioolconcert.
Voor mij de eerste keer en ik herkende wel wat momenten die doen denken aan andere werken
van de Fransman zoals de Derde symfonie.
De solist was op dreef en ik las dat hij lauriaat was van het Elisabethconcours(ook wel leuk om een keer in die zaal te zitten van dat concours).
Daar ik dit werk niet goed ken kan ik het verder niet goed beoordelen alleen dat het fijn luisteren was zeker naar het kunnen van de solist.
Dan de Achtste.
Geen idee of Kris een van deze concerten heeft bezocht wellicht toch niet maar hij had het begin niet gewaardeerd vermoedelijk.
De dirigent had namelijk een speechen die was in eerste instantie afwisselend in het Brabants en het Frans(elk gedeelte eerst Nl en dan de Franse vertaling)om vervolgens een gedeelte in het Brabants te doen en het vervolg op zijn Frans(extra leuk als je 1 van die 2 niet kan volgen,gelukkig begin ik het Frans steeds meer te begrijpen).
Dan de uitvoering en mijn¨probleem¨ met de akoestiek.
De achtste heb ik ook met het Gelders gehoord ook met Hermus in Vredenburg en ik kan me nog goed herinneren wat een geweldige uitvoering dat was.
Dit was zeker een hele goede uitvoering doch de akoestiek dempde de¨grootsheid¨van dit werk nogal en voor dit werk is dat een danig gemis.
Wel opmerkelijk dat het Utregse een betere akoestiek heeft dan de zaal in de hoofdstad van een land.
Hermus is in mijn ogen een groots pleitbezorger van dit werk.
Precies de juiste balans weet hij te treffen in koper/strijkers/slagwerk/hout.
Bijna alle groepen waren zeer goed met name de piccolo(heel erg goed)de althobo(deze kreeg alle ruimte van Hermus om zijn partij te spelen geen directie wat ik zag iig in de klaagzang na de climax in deel 1)hoorns heel goed en niet te vergeten de trompetten.
Sowiewo al het koper en hout zeer verzorgd!! Bravo!
Helaas was er 1 groep die mij minder bekoorde en dat waren de eerste violen.
Die groep was beduidend minder in mijn opinie vooral in de zachte delen in het eerste deel en dat is wel jammer want Hermus bouwt dit deel zo goed op.
Ik kon die problemen niet terug vinden bij de tweede violen noch de alten/celli en bassen.
Wat ook niet hielp waren een paar luidruchtige mensen in de zaal die de mooie opbouw ruw verstoorde(vooral in deel 1).
Toch weet Hermus je aandacht stevig vast te houden met zijn directi, de opbouw in deel 1 was heel goed en hij houdt je op het puntje van de stoel.
Tot het hele orkest uitmondt in een typische Sjostakovitsj heksenketel.
Luid(niet te luid!)rauw en als een mes door je ziel dat eerste deel gevolgd door een eenzaam relaas door de althobo, schitterend!
Wat een prachtige klank die de alt hoboist maakt, echt geweldig!
In het scherzo komen vooral de koperblazers heel goed naar voren en dan vooral de piccolo.
Ik kan niet genoeg zeggen hoe goed zij was en in elk deel!
Maar ook de Es pieper die samen die schrille klanken kunnen maken super!
Het zijn instrumenten die kunnen schreeuwen wat het was om te leven in die oorlogstijd.
Dan deel 3 en toch wel mijn favoriete deel van het werk.
Een moordend tempo geeft Hermus aan om de bommen te ontwijken die wordt gestart in de alten en meedogenloos verder walst om te stoppen voor een hoempapa band.
Het leek inderdaad wel circusmuziek en dat klink zo enorm wrang na het eerste deel.
Trompet solo was super net als het slagwerk en de overige koperblazers die het opzettelijk blije stuk zo enorm sarcastisch maakt, dit stuk doet wel een beetje denken aan Klezmer muziek die dat ook zo goed kan.
Met een knal wordt het vierde deel ingezet.
Ook hier weer heel fijn spel van fluit/klarinet/piccolo/hoorn.
Het laatste deel is wel het deel waar ik het minste mee heb.
Doch weet Hermus mijn hoofd er goed bij te houden tot de aller laatste noot.
Wie weet schrijf ik nog wat meer erover maar ik heb een top middag gehad in Brussel!