03-09-2013, 01:58 AM
ik ben nu toch content dat ik mijn wekker heb gehoorzaamd 
toen dat verrekte ding om 17.00u een vervelend gebrom liet horen, had ik toch echt geen zin om uit mijn nest te komen, maar het was toch een goed idee om op te staan om het "ontbijtconcert" van het NOB te aanhoren in Bozar
voor de pauze was het voor mij enkel "opwarming", echt wakker was ik eigenlijk ook nog niet moet ik toegeven, maar Het Betoverde Koninkrijk van Nikolay Tcherepnin kon me wel boeien, het viel me direct op dat het NOB er zin in had en het orkest klonk echt heel goed, het was nog maar mijn 2e concert met Andrey Boreyko maar het smaakt naar meer, ik denk dat ze bij het NOB echt een hele goeie keuze hebben gemaakt met hun nieuwe vaste chef (over de 1e gastdirigent ben ik minder overtuigd, ik vermoed dat ik naar niet zo veel concerten meer met hem zal gaan)
erna kwam wel een verrassende keuze : de dirigent heeft geopteerd om Steady Time van Aleksandr Raskatov (een hyper modern werk met zowaar een elektrische gitaar op het podium
een akoestische had ik een paar keer gezien, maar dit was nieuw) en Shéhérazade van Ravel door elkaar te spelen, ik ben meestal niet te vinden voor zulke fantasietjes, maar het werkte hier wel, Nora Gubisch was de sopraan : ze articuleerde goed en de climax op het einde van het 1e deel was goed gebracht, was ook goed opgebouwd door het orkest
maar dit was allemaal maar opwarming voor het "droomstuk" na de pauze : Shéhérazade van Rimsky-Korsakov, echt wel één van mijn lievelingswerken, maar het moet goed gespeeld zijn, en ik heb live al gemerkt dat dat geen evidentie is, vorig seizoen gehoord met het Budapest Festival Orchestra en dat was echt een ramp (solisten niet op niveau en een dirigent (hun vaste) met te veel fantasie), het was gelukkig deze avond van een heel ander niveau, een niveau dat zelfs heel dicht kwam tegen de uitvoering van het Mariinsky met Gergiev 
de opening liet al direct uitschijnen dat het een topuitvoering ging worden, ik heb dat de laatste tijd wel meer dat ik vrij snel voel of het iets wordt of niet, het publiek was uitzonderlijk ook eens stil, dat hielp ook!
de strijkers hebben me echt aangenaam verrast, het was even geleden dat ik ze nog eens zo'n mooie klank had horen maken, ergens is het ook een vioolconcerto met houtblazers-ensemble en die zaten allemaal echt goed : alles was met veel gevoel gespeeld en sober gebracht, en sober is hier positief bedoeld! door dat intiemere werk door de solisten was er veel ruimte om contrast te creëren met de stukken voor het volledige orkest met een prachtig opgebouwde climax op het einde van het 2e deel, ik zat echt super in het stuk en het was bijna één kippenvel-moment, het orkest was echt aan het zingen, ik had ook het gevoel dat het orkest er zin in had en de dirigent gaf ook ruimte aan het orkest waar ze dankbaar gebruik hebben van gemaakt, er zaten natuurlijk wel een paar minpuntjes en accidentjes in, en in dat intiemere werk heb je al snel eens een intonatie-probleempje, maar het heeft me echt niet gestoord, het geheel was zo sterk dat dit eigenlijk bijna geen impact heeft gehad op de uitvoering, het slagwerk gaf deze keer ook de nodige intensiteit en ik heb het niet droog gehouden tijdens die prachtig opgebouwde en intense climax kort voor het einde, de dirigent had eigenlijk al gans het stuk een prachtige spanningsboog opgebouwd naar dit moment, en het leuke was dat het niet werd kapot geslagen of geblazen, gewoon met het juiste ritme en de juiste klankkleur werd er veel intensiteit gecreëerd, nog niet zo vaak meegemaakt dat ik echt verdrietig was tijdens een concert (nu ja : eigenlijk heel vaak maar dan om minder leuke redenen), maar nu vond ik het tijdens de slotmaten echt doodzonde dat het erop zat, ik was mijn liefde voor dit prachtstuk een beetje verloren door die matige uitvoering van Budapest maar het NOB heeft me weer van dit stuk doen houden : dikke merci daarvoor en het lange applaus was meer dan verdiend! en na Titan opnieuw een topprestatie van het NOB
toen dat verrekte ding om 17.00u een vervelend gebrom liet horen, had ik toch echt geen zin om uit mijn nest te komen, maar het was toch een goed idee om op te staan om het "ontbijtconcert" van het NOB te aanhoren in Bozarvoor de pauze was het voor mij enkel "opwarming", echt wakker was ik eigenlijk ook nog niet moet ik toegeven, maar Het Betoverde Koninkrijk van Nikolay Tcherepnin kon me wel boeien, het viel me direct op dat het NOB er zin in had en het orkest klonk echt heel goed, het was nog maar mijn 2e concert met Andrey Boreyko maar het smaakt naar meer, ik denk dat ze bij het NOB echt een hele goeie keuze hebben gemaakt met hun nieuwe vaste chef (over de 1e gastdirigent ben ik minder overtuigd, ik vermoed dat ik naar niet zo veel concerten meer met hem zal gaan)
erna kwam wel een verrassende keuze : de dirigent heeft geopteerd om Steady Time van Aleksandr Raskatov (een hyper modern werk met zowaar een elektrische gitaar op het podium
een akoestische had ik een paar keer gezien, maar dit was nieuw) en Shéhérazade van Ravel door elkaar te spelen, ik ben meestal niet te vinden voor zulke fantasietjes, maar het werkte hier wel, Nora Gubisch was de sopraan : ze articuleerde goed en de climax op het einde van het 1e deel was goed gebracht, was ook goed opgebouwd door het orkest maar dit was allemaal maar opwarming voor het "droomstuk"
na de pauze : Shéhérazade van Rimsky-Korsakov, echt wel één van mijn lievelingswerken, maar het moet goed gespeeld zijn, en ik heb live al gemerkt dat dat geen evidentie is, vorig seizoen gehoord met het Budapest Festival Orchestra en dat was echt een ramp (solisten niet op niveau en een dirigent (hun vaste) met te veel fantasie), het was gelukkig deze avond van een heel ander niveau, een niveau dat zelfs heel dicht kwam tegen de uitvoering van het Mariinsky met Gergiev de opening liet al direct uitschijnen dat het een topuitvoering ging worden, ik heb dat de laatste tijd wel meer dat ik vrij snel voel of het iets wordt of niet, het publiek was uitzonderlijk ook eens stil, dat hielp ook!
de strijkers hebben me echt aangenaam verrast, het was even geleden dat ik ze nog eens zo'n mooie klank had horen maken, ergens is het ook een vioolconcerto met houtblazers-ensemble en die zaten allemaal echt goed : alles was met veel gevoel gespeeld en sober gebracht, en sober is hier positief bedoeld! door dat intiemere werk door de solisten was er veel ruimte om contrast te creëren met de stukken voor het volledige orkest met een prachtig opgebouwde climax op het einde van het 2e deel, ik zat echt super in het stuk en het was bijna één kippenvel-moment, het orkest was echt aan het zingen, ik had ook het gevoel dat het orkest er zin in had en de dirigent gaf ook ruimte aan het orkest waar ze dankbaar gebruik hebben van gemaakt, er zaten natuurlijk wel een paar minpuntjes en accidentjes in, en in dat intiemere werk heb je al snel eens een intonatie-probleempje, maar het heeft me echt niet gestoord, het geheel was zo sterk dat dit eigenlijk bijna geen impact heeft gehad op de uitvoering, het slagwerk gaf deze keer ook de nodige intensiteit en ik heb het niet droog gehouden tijdens die prachtig opgebouwde en intense climax kort voor het einde, de dirigent had eigenlijk al gans het stuk een prachtige spanningsboog opgebouwd naar dit moment, en het leuke was dat het niet werd kapot geslagen of geblazen, gewoon met het juiste ritme en de juiste klankkleur werd er veel intensiteit gecreëerd, nog niet zo vaak meegemaakt dat ik echt verdrietig was tijdens een concert (nu ja : eigenlijk heel vaak maar dan om minder leuke redenen), maar nu vond ik het tijdens de slotmaten echt doodzonde dat het erop zat, ik was mijn liefde voor dit prachtstuk een beetje verloren door die matige uitvoering van Budapest maar het NOB heeft me weer van dit stuk doen houden : dikke merci daarvoor en het lange applaus was meer dan verdiend! en na Titan opnieuw een topprestatie van het NOB