09-28-2013, 12:17 AM
net terug van een avondje deSingel, en echt wel spijt dat ik geweest ben : was nochtans een concert waar ik echt naar uit keek : ik vond het voor de pauze muzikaal gezien niet zo'n hoogvlieger en na de pauze werd het dan eindelijk interessant op het podium, maar toen besliste het publiek om het om zeep te helpen 
ik dacht dat het deSingel-publiek bij de betere zat > niet dus 
veel gebabbel (ik veronderstel poging tot fluisteren maar als de andere kant van de zaal het gesprek ook nog kan volgen...), papiergeritsel, kinderen, en top of the bill : een paar lange GSM-gesprekken hebben we een nieuw dieptepunt bereikt qua respect richting orkest en publiek 
(diepe zucht), ik zal er maar niet dieper op in gaan of ik zit met een "Luc Trullemans-ke" 
de avond startte met het Dodeneiland van Rachmaninov, ik vind het een top werk maar dan moet het echt wel op de goede manier gespeeld worden, deFilharmonie olv Jakub Hrusa bleef wat te braaf, mooie strijkers gehoord, maar de climax was onvoldoende : ik zie hier liever wat meer kracht en brutaliteit bij de kopers en slagwerk, je moet een contrast/contrapunt creëren met de strijkers die dan overnemen, als dit goed gebeurt heb je echt een prachtig kippenvel moment, maar dit bleef hier achterwege, ik heb het een tijdje geleden met hun al eens gehoord olv Daniele Callegari, en ik vond het toen veel beter opgebouwd, wat me wel opviel was dat het orkest echt een totale andere speelstijl heeft dan het OPL van gisteren, natuurlijk ook totaal andere werken, maar het is een andere sound, wat het eigenlijk wel boeiend maakt
erna kwam één van mijn lievelingswerken op piano : Totentanz (Paraphrase über Dies Irae) met Liebrecht Vanbeckevoort op piano, dit was toch een klein beetje een ontgoocheling, echt wel correct gespeeld, maar ik miste passie en drive, ik moet er wel bij vermelden dat mijn vorige uitvoering echt subliem was en onbewust zit je dan altijd te vergelijken, beter dan Dejan Lazic met het Budapest Ferstival Orchestra ga ik het niet zo snel meer horen denk ik, ik wil hem graag eens in een ander stuk horen, ik denk niet dat dit hem super ligt, hij heeft een te brave, te wel opgevoede stijl voor zo'n stuk waar je wel eens over het randje mag gaan, het is maar een kort stuk maar het kan toch veel losmaken
na de pauze werd het wel interessant : de niet zo vaak gespeelde Asrael Symfonie van Suk, ik had me voorbereid met een uitvoering van het NOB met Walter Weller (op Youtube te vinden ), en ik keek er wel naar uit, op het einde van het 1e deel eindelijk tragiek en dramatiek gevoeld (dat was toch het thema van het concert ) mooie kopers die eindelijk eens mochten gaan, en ook de mannen op het slagwerk mochten eens doorslaan, en vanaf dan heeft het publiek (nochtans maar een 350 man) het dus volledig om zeep geholpen, het was daardoor moeilijk om het aandachtig te blijven volgen, het 2e, trage "strijker" deel vond ik wel het minste, erna werd het terug interessanter met een paar mooie climaxen, in stille omstandigheden had deze uitvoering mijn avond wel nog goed kunnen maken, maar nu wel zeer teleurgesteld naar huis gegaan, gelukkig wel nog een aangename en interessante babbel gehad met een violist op de trein 
ik dacht dat het deSingel-publiek bij de betere zat > niet dus veel gebabbel (ik veronderstel poging tot fluisteren maar als de andere kant van de zaal het gesprek ook nog kan volgen...), papiergeritsel, kinderen, en top of the bill : een paar lange GSM-gesprekken hebben we een nieuw dieptepunt bereikt qua respect richting orkest en publiek (diepe zucht), ik zal er maar niet dieper op in gaan of ik zit met een "Luc Trullemans-ke" de avond startte met het Dodeneiland van Rachmaninov, ik vind het een top werk maar dan moet het echt wel op de goede manier gespeeld worden, deFilharmonie olv Jakub Hrusa bleef wat te braaf, mooie strijkers gehoord, maar de climax was onvoldoende : ik zie hier liever wat meer kracht en brutaliteit bij de kopers en slagwerk, je moet een contrast/contrapunt creëren met de strijkers die dan overnemen, als dit goed gebeurt heb je echt een prachtig kippenvel moment, maar dit bleef hier achterwege, ik heb het een tijdje geleden met hun al eens gehoord olv Daniele Callegari, en ik vond het toen veel beter opgebouwd, wat me wel opviel was dat het orkest echt een totale andere speelstijl heeft dan het OPL van gisteren, natuurlijk ook totaal andere werken, maar het is een andere sound, wat het eigenlijk wel boeiend maakt
erna kwam één van mijn lievelingswerken op piano : Totentanz (Paraphrase über Dies Irae) met Liebrecht Vanbeckevoort op piano, dit was toch een klein beetje een ontgoocheling, echt wel correct gespeeld, maar ik miste passie en drive, ik moet er wel bij vermelden dat mijn vorige uitvoering echt subliem was en onbewust zit je dan altijd te vergelijken, beter dan Dejan Lazic met het Budapest Ferstival Orchestra ga ik het niet zo snel meer horen denk ik, ik wil hem graag eens in een ander stuk horen, ik denk niet dat dit hem super ligt, hij heeft een te brave, te wel opgevoede stijl voor zo'n stuk waar je wel eens over het randje mag gaan, het is maar een kort stuk maar het kan toch veel losmaken
na de pauze werd het wel interessant : de niet zo vaak gespeelde Asrael Symfonie van Suk, ik had me voorbereid met een uitvoering van het NOB met Walter Weller (op Youtube te vinden
), en ik keek er wel naar uit, op het einde van het 1e deel eindelijk tragiek en dramatiek gevoeld (dat was toch het thema van het concert ) mooie kopers die eindelijk eens mochten gaan, en ook de mannen op het slagwerk mochten eens doorslaan, en vanaf dan heeft het publiek (nochtans maar een 350 man) het dus volledig om zeep geholpen, het was daardoor moeilijk om het aandachtig te blijven volgen, het 2e, trage "strijker" deel vond ik wel het minste, erna werd het terug interessanter met een paar mooie climaxen, in stille omstandigheden had deze uitvoering mijn avond wel nog goed kunnen maken, maar nu wel zeer teleurgesteld naar huis gegaan, gelukkig wel nog een aangename en interessante babbel gehad met een violist op de trein