11-24-2013, 11:49 AM
ik ben gisteren naar het Concertgebouw geweest voor een concert waar ik al een tijdje naar aan het uitkijken was, ik was niet zo gelukkig met de keuze van het werk voor de pauze : L'Ascension van Messiaen, ik had het al eens live gehoord en is nu niet het werk dat je echt vaak wil horen (dacht ik toch 
) maar het was zo goed gespeeld dat ik mijn mening heb moeten bijstellen 
er was gelukkig voldoende budget om met een "volwassen" strijkerbezetting te spelen en dat hoorde je wel schitterende kopers met slechts 1x een klein intonatieprobleem dat bijna niet te vermijden is in dit stuk, ook de strijkers waren top : de klankkleuren waren echt passend, ook heel precies gespeeld : ik zal wel nooit een fan worden van dit stuk : maar ik voelde wel verwondering en waardering voor de muzikale en technische uitvoering door Michel Tabachnik en Brussels Philharmonic
na de pauze werd het interessanter Eine Alpensinfonie met een monsterbezetting (ik heb wel het vermoeden dat ze offstage wat "gezeurd" hebben in de bezetting ), zowel Messiaen en Strauss zijn in veilige handen bij deze dirigent, dus ik had zeker vertrouwen in een goede uitvoering, wat ik wel een beetje gevreesd had is ook uitgekomen : het publiek was niet voldoende stil om in de zachtere passages de sfeer vanop het podium in de zaal te projecteren, maar op dat gebied maak ik me nog maar weinig illusies 
de keuze van stoelen vind ik toch ook niet zo geslaagd : toch niet zo'n super zitpositie en nogal snel krakende geluiden, maar de akoestiek is wel heel goed en die zaal verdraagt echt veel volume
het begon heel ingetogen (de werking van contrast moet je Michel Tabachnik niet meer uitleggen ) met al een hele mooie climax met een prachtig (dubbele) tuba geluid, het coulissen stuk was gewoon subliem : wat een prachtig stereo effect, maar zoals steeds als er in de coulissen wordt gespeeld vindt iedereen het nodig om dat aan de partner te melden en het werd dus redelijk overstemd door een lang geroezemoes in de zaal > dood jammer 
de Alpenweide was ook mooi gedaan met een uitgebreid arsenaal aan koebellen erna kwam de opbouw richting "de top" hier was er ook een mooi contrast en spanningsopbouw met een absoluut fantastische schitterende climax tot gevolg : ik denk niet dat je dit beter kan spelen : echt WAUW 
bijna gans het orkest was echt top, maar er was toch één pupiter die er (ver) bovenuit stak : wat een trombone-sound 
een enorm volume met zeer gevarieerde klankkleuren en nuances, en ook nog eens een indringend vibrato, ik dacht dat ik nooit nog eens iets ging horen op kopergebied dat in de buurt ging komen van de kopersound tijdens de 8e Bruckner door de Wiener > maar ik was fout 
de trompetten waren ook heel mooi, maar door die enorme trombonesound hadden de hoorns het wel een beetje moeilijk
jammer genoeg vind ik erna wel een beetje minder : de opbouw naar de storm en het onweer vond ik minder geslaagd, maar hiervoor heb je wel een muisstille zaal nodig
de spanningsopbouw en dreiging was er niet : hier wat te weinig contrast en te "optimistische" klankkleur, die hoge toon van de 1e hobo heb ik graag heel scherp hier : er moet een dreiging vanuit gaan (doet me normaal gezien wat denken aan het angstig roepen van een marmot), de 1e donderslag in de verte was goed gedaan, het "uitroffelen" was puik gedaan door de 1e paukenist, maar erna ging het wel wat de mist in : het onweer zelf miste intensiteit, die 1e dichte donderslag moet je als het ware uit je stoel slagen : bij de uitvoering door deFilharmonie had ik echt een déjà-vue gevoel : ik zat toen echt met schrik in een Alpenonweer, hier bleef het een onweer in de verte wat me niet echt kon raken of gevoelens kon geven
de uitbouw van de Symfonie was opnieuw prachtig gedaan : heel ingetogen met een orkest op hoog niveau, maar opnieuw niet voldoende stil in de zaal om het volledig te kunnen opnemen
buiten het onweer en het publiek was het echt genieten van een toporkest en ik kijk uit naar hun Turangalila Symfonie
) maar het was zo goed gespeeld dat ik mijn mening heb moeten bijstellen er was gelukkig voldoende budget om met een "volwassen" strijkerbezetting te spelen en dat hoorde je wel schitterende kopers met slechts 1x een klein intonatieprobleem dat bijna niet te vermijden is in dit stuk, ook de strijkers waren top : de klankkleuren waren echt passend, ook heel precies gespeeld : ik zal wel nooit een fan worden van dit stuk : maar ik voelde wel verwondering en waardering voor de muzikale en technische uitvoering door Michel Tabachnik en Brussels Philharmonicna de pauze werd het interessanter
Eine Alpensinfonie met een monsterbezetting (ik heb wel het vermoeden dat ze offstage wat "gezeurd" hebben in de bezetting ), zowel Messiaen en Strauss zijn in veilige handen bij deze dirigent, dus ik had zeker vertrouwen in een goede uitvoering, wat ik wel een beetje gevreesd had is ook uitgekomen : het publiek was niet voldoende stil om in de zachtere passages de sfeer vanop het podium in de zaal te projecteren, maar op dat gebied maak ik me nog maar weinig illusies de keuze van stoelen vind ik toch ook niet zo geslaagd : toch niet zo'n super zitpositie en nogal snel krakende geluiden, maar de akoestiek is wel heel goed en die zaal verdraagt echt veel volume het begon heel ingetogen (de werking van contrast moet je Michel Tabachnik niet meer uitleggen
) met al een hele mooie climax met een prachtig (dubbele) tuba geluid, het coulissen stuk was gewoon subliem : wat een prachtig stereo effect, maar zoals steeds als er in de coulissen wordt gespeeld vindt iedereen het nodig om dat aan de partner te melden en het werd dus redelijk overstemd door een lang geroezemoes in de zaal > dood jammer de Alpenweide was ook mooi gedaan met een uitgebreid arsenaal aan koebellen erna kwam de opbouw richting "de top" hier was er ook een mooi contrast en spanningsopbouw met een absoluut fantastische schitterende climax tot gevolg : ik denk niet dat je dit beter kan spelen : echt WAUW bijna gans het orkest was echt top, maar er was toch één pupiter die er (ver) bovenuit stak : wat een trombone-sound een enorm volume met zeer gevarieerde klankkleuren en nuances, en ook nog eens een indringend vibrato, ik dacht dat ik nooit nog eens iets ging horen op kopergebied dat in de buurt ging komen van de kopersound tijdens de 8e Bruckner door de Wiener > maar ik was fout de trompetten waren ook heel mooi, maar door die enorme trombonesound hadden de hoorns het wel een beetje moeilijk jammer genoeg vind ik erna wel een beetje minder : de opbouw naar de storm en het onweer vond ik minder geslaagd, maar hiervoor heb je wel een muisstille zaal nodig
de spanningsopbouw en dreiging was er niet : hier wat te weinig contrast en te "optimistische" klankkleur, die hoge toon van de 1e hobo heb ik graag heel scherp hier : er moet een dreiging vanuit gaan (doet me normaal gezien wat denken aan het angstig roepen van een marmot), de 1e donderslag in de verte was goed gedaan, het "uitroffelen" was puik gedaan door de 1e paukenist, maar erna ging het wel wat de mist in : het onweer zelf miste intensiteit, die 1e dichte donderslag moet je als het ware uit je stoel slagen : bij de uitvoering door deFilharmonie had ik echt een déjà-vue gevoel : ik zat toen echt met schrik in een Alpenonweer, hier bleef het een onweer in de verte wat me niet echt kon raken of gevoelens kon gevende uitbouw van de Symfonie was opnieuw prachtig gedaan : heel ingetogen met een orkest op hoog niveau, maar opnieuw niet voldoende stil in de zaal om het volledig te kunnen opnemen
buiten het onweer en het publiek was het echt genieten van een toporkest
en ik kijk uit naar hun Turangalila Symfonie