Titan met De Munt

[KrisG]

het was al even geleden, maar deze avond De Munt nog eens live aan het werk gehoord in Bozar, ik had na hun 5e Tchaikovski met Rizzi even geen zin meer in een nieuwe Munt-ervaring, maar aan Titan kon ik toch niet weerstaan

als opener Fresco's van Piero della Francesca van Martinu, 1e maal dat ik dit stuk live hoor en ik had me (foute keuze ) niet voorbereid, viel eigenlijk wel in mijn smaak : uitgebreid klankenpallet maar daardoor miste ik wel wat structuur en samenhang in het stuk, in het 2e deel werd er even een somber thema aangesneden dat me wel beviel, was ook goed gespeeld, maar dat wordt dan abrupt afgebroken, terwijl ik dat liever verder ontwikkeld zou willen zien, maar was echt wel mooie opwarmer

erna een stuk dat ik wel kende, maar niet naar uitkeek, was 2e live ervaring van Alt Rhapsodie voor Mezzo en Mannenkoor van Brahms, ik ben sowieso al geen fan van Brahms en al zeker niet van dit werk, de Mezzo was Anna Larsson en het koor kwam uit eigen huis, het was mooi gedaan en altijd leuk als de soliste het zonder partituur doet

maar eigenlijk kwam ik voor het stuk na de pauze : de 1e Symfonie van Mahler (Titan), toch één van mijn lievelingswerken, ik heb het ook al heel vaak gehoord, en vaak heel goed, deze uitvoering was jammer genoeg veruit de minste ooit : ik wist niet dat het mogelijk was om dit stuk te spelen zonder zelfs een aanzet tot kippenvel moment

van bij de openingsnoten zat het fout : het was gewoon geen Mahler : het miste intensiteit, spanning, opbouw, vertrouwen bij de solisten,... enkele weken geleden de 5e Mahler gehoord in Rotterdam : wat een pijnlijk contrast het doet me nu ook pijn om dit allemaal te moeten schrijven, maar ik probeer deze verslagjes steeds eerlijk te houden en dan kan ik er echt geen positief verhaal van maken

de eerste delen blonken ook uit in saaiheid, het was heel moeilijk om er je aandacht bij te houden, en het was voor de verandering toch iets minder lawaaierig in de zaal dan gebruikelijk, ook een verhaal van gemiste kansen : geen accenten, een paar mooie kansen om een mooi klankenpallet te maken met de hoorns laten schieten, een wollig gedoe zonder focus en regelmatig het foute tempo, de dirigent : Ludovic Morlot heeft geen te beste beurt gemaakt, zodanig zelfs dat hij al op mijn zwarte lijst staat na 1 concert

het was ook een absolute minimum bezetting om die 1e Mahler te kunnen spelen : er was nog veel plaats over op het podium : nooit een goed teken : slechts 7 hoorns : dan moeten ze al echt heel goed zijn om het getrokken te krijgen, en ook bij de strijkers toch zwaar onderbezet voor dit stuk, inzet in 3e deel (Broeder Jacob thema) vond ik ook niet geslaagd, maar ik moet wel toegeven dat dit slechts heel zelden super verloopt : hier veel te luid ingezet door de 1e contrabas : alle intimiteit en spanning was direct weg hierdoor, ook de verdere uitbouw van dit thema kon niet boeien

het slagwerk wou er toch iets van maken : de grote trom en de dubbele pauken wilden er wel vuur in krijgen, maar de rest van het orkest mocht niet mee, normaal gezien heb ik al kippenvel nog voor de hoorns gaan recht staan, maar nu was het gewoon een nuchtere vaststelling : "ah de hoorns gaan rechtstaan, het zit er bijna op" het slagwerk was er misschien soms een tik over, maar liever zo dan te tam, toch zeker in Mahler, ik heb het moeilijk om het orkest te beoordelen, ik wil ze eerst nog eens met een andere dirigent horen, en dit zal al snel gebeuren : binnen 2 weken, ik heb zo een vermoeden dat de dirigent wel meer dan de hoofdverantwoordelijke is voor deze uitvoering, wat een contrast met die sublieme uitvoering door het NOB vorig seizoen

niet leuk om met zo'n ontgoocheld gevoel op de trein te stappen, volgende keer dan maar beter?