2e Mahler in Utrecht

[KrisG]

Ik ben gisteren voor het eerst in het verre Utrecht naar een concert geweest. Maar voor een uitvoering van de 2e Symfonie van Mahler heb ik er dat wel voor over (alhoewel dat die 2 uren extra in de auto door de files toch minder aangenaam waren). Het concept van de zaal is wel bijzonder; heel steile tribunes waardoor je van bijna overal een goed zicht hebt en dicht bij de actie betrokken bent. De bezetting deed me al het beste vermoeden : het Orchestre Philharmonique du Luxembourg had een gewaardeerde inspanning gedaan en het was een plezier om al die strijkers te zien zitten. Bij de Belgische orkesten mag je tegenwoordig al tevreden zijn als er 6 contrabassen zijn, maar hier waren er maar liefst 10 stuks, en eigenlijk vraagt dit stuk die extra bezetting ook wel. Er waren 2 extra trompetten en de eerste hoorn was verdubbeld.

Door een hele serie mindere tot zelfs ronduit zwakke uitvoeringen was mijn liefde voor deze fantastische symfonie een beetje bekoeld. Hoog tijd dus om deze terug te vinden en in deze missie is Gustavo Gimeno echt wel geslaagd. Het eerste deel kon direct boeien en bracht al een eerste voorzichtig kippenvelmoment, iets wat ondertussen al even geleden was tijdens 'Auferstehung'. Het was zeker niet perfect gespeeld, maar het orkest en de dirigent deden echt hun best en ik heb 'Mahler' gehoord. Bij deze componist is het erop of ernaast, een middenweg is er niet maar het zat goed. De solisten kunnen waarschijnlijk niet solliciteren bij de Wiener maar er was zeker voldoende kwaliteit aanwezig om deze symfonie met veel delicaat en moeilijk solowerk te brengen.

Het tweede deel vind ik zelf veruit het minste en hier was mijn aandacht niet altijd 100% moet ik toegeven maar daar kwam al snel verandering in tijdens het 3e deel. Sommige dirigenten kiezen ervoor om hier al bijna het maximale aantal decibels los te laten, maar hier was er meer reserve ingebouwd. Deze manier werkte zeer goed, door het wat fragieler op te bouwen creëerde de dirigent steeds een mooie spanningsboog die eindigde met een spetterende climax. Ik was dus volledig in juiste stemming om het prachtige Urlicht te aanhoren. Ik denk dat Anna Larsson hierop echt wel een abonnement heeft. Het was haar minste geslaagde jurk ooit, maar voor mij wel haar beste uitvoering die ik gehoord heb. Een prachtige dialoog met de trompetten en de hoorns en met enorm veel gevoel gebracht. Ik heb er echt diep intens van genoten.

De directe bombastische overgang naar het 5e deel mocht wel iets brutaler gespeeld worden. 'Braaf' was tot hiertoe eigenlijk wel het codewoord voor deze uitvoering, maar dan wel echt op een positieve manier bedoeld. Tijdens dit deel, voor mij zowat de beste symfonische noten die ooit zijn geschreven, ging het volledig los met een ongeziene intensiteit en het ene hoogtepunt volgde het andere op. De eerste inzet vanuit de coulissen kwam een beetje moeilijk door (werd met gesloten deuren gespeeld), maar gelukkig was de zaal goed stil zodat het zo wel nog kon. Het trommelgedeelte was schitterend opgebouwd en eindigde met een knaller van formaat. De dirigent heeft nog éénmaal voor de fragielere aanpak gekozen en dat was tijdens het koraal van de trombones, dit was niet het best gespeelde deel maar bracht wel contrast met het geweld dat we erna op ons afgevuurd kregen. Hierbij ging het orkest naar zijn maximum vermogen, wat dan weer tot een prachtig moment leidde door het contrast met de laatste passage van de coulissen-spelers, die trouwens in stereo waren opgesteld en zo een alles omvattend geheel werden.

Het koor van dienst was het Groot Nederlands Omroepkoor, ze waren met een 75-tal zangers, een beetje nipt maar met een goed koor moet het wel lukken zo. Hun inzet was heel goed en zette direct de sfeer en toon voor het vocale gedeelte van dit 5e deel. Miah Persson was de sopraan van dienst, ze heeft er een vrij persoonlijke interpretatie van gemaakt. Naar het einde toe gaat het dan plots vrij snel qua opbouw en decibels en werd het na een reeks mindere uitvoeringen van dit werk tot mijn groot plezier eindelijk nog eens een muzikaal orgasme waarbij het puur genieten was van de orchestrale en vocale kracht. De 6 trompetten zaten perfect in balans met de 11 hoorns, dus ik kan de keuze om de trompetten in de coulissen te laten zeker begrijpen. Het echte slot heb ik zelfs nog nooit zo goed gehoord, het is heel moeilijk om te vermijden dat de spanningsboog nog heel even weg zakt, maar dat is hier niet gebeurd en dat mondde in een absoluut schitterende climax uit die enorm werd gesmaakt door het publiek. Het is om zo'n moment te beleven dat je naar een concertzaal gaat!

Het wordt deze avond ook nog in Antwerpen gespeeld > gaan luisteren zou ik zeggen!

[Razin]

Uiteraard was ik er bij en ik sluit me volledig aan bij de woorden van Kris.
Een paar dingen,het publiek luisterde aandachtig en er waren weinig storende dingen(wel een mobiel die afging)het koor kwam op na het eerste deel en dat had van mij gewoon bij het begin gekund evenals dat de concertmeester apart opkwam had ik denk ik nog nooit meegemaakt,persoonlijk heb ik liever de nuchtere Hollandse manier dat de orkestleden net als het publiek binnen druppelt en wanneer het tijd is het concert kan gaan beginnen verder weinig opmerkingen want ik heb genoten van de uitvoering.
Na de geweldig climax moest het publiek het nog even laten zinken maar een goede ovatie voor een geslaagde middag.
Na afloop nog even prettig gesprek gehad met Kris wat de middag extra geslaagd maakte.