7e Shos in Utrecht

[KrisG]

Ik ben gisteren nog eens naar het verre Utrecht gereden. Qua files zijn België en Nederland elkaar jammer genoeg wel waard. Ik heb al redelijk wat tickets voor volgend seizoen bij onze noorderburen geboekt, hopelijk wordt het niet elke keer zo'n lijdensweg.

Voor de pauze verwachtte ik er eigenlijk niet zo veel van maar stiekem keek ik er toch wel een beetje naar uit. Ik heb een boontje voor Baiba Skride : ze had me al overdonderd tijdens de KEW en zij was ook de reden waarom ik de eerste keer naar een klassiek concert ben geweest. Haar Sibelius bracht mij mijn allereerste symfonische klanken live. Ze speelde nu samen met Harriet Krijgh op cello en Elsbeth Moser op bajan het Tripel Concerto van Goedajdoelina. Toen ik de orkestbezetting zag vreesde ik een aanslag op mijn trommelvliezen : voor een concerto had ik nog nooit zo'n massa muzikanten zien zitten. Er waren oa 4 trompetten, 2 tuba's en 6 hoorns! Ik zat eigenlijk al direct in het stuk. Wat een klanken ook, die grote orkestbezetting werd met heel veel intelligentie ingezet en ik werd als liefhebber van de lage tonen echt wel verwend. Er zat enorm veel solowerk in voor de tuba's, contrafagot en bastrombone. En die gingen samen dan ook nog eens zeer boeiende en verrassende interacties aan. Dit alles zat perfect in balans met de drie solisten. Ik had trouwens al snel terug door waarom ik een zwak heb voor Baide Skride : ze speelt echt ongelooflijk goed viool, er zat niet zo super veel solowerk in maar het was technisch wel moeilijk. Ik had voor de uitvoering wat schrik dat de bajan te dominant ging zijn maar dit was niet het geval. Dit instrument was heel goed geïntegreerd en gaf extra klankkleuren. Harriet heeft het ook schitterend gedaan : wat een warme volle klank, bij momenten benaderde ze het volume van een contrabas. Er zat ook nog een opmerkelijke passage in van de 6 hoorns die zonder de minste intonatieproblemen een fragiel intermezzo brachten. Vele moderne werken worden kapotgeslagen met een ongelooflijke batterij aan slagwerk die dan ook nog eens te pas en te onpas wordt ingezet, maar ook hier werd het tegendeel bewezen. Wat een stuk!!! Dit wil ik echt nog eens opnieuw horen. Het was even geleden dat ik het Radio Filharmonisch Orkest nog eens aan het werk had gehoord en het was een zeer blij terugzien.

Na dit prachtige werk was ik wel beter naar huis gegaan. De stille zaal van voor de pauze en tijdens 2e Mahler eerder dit seizoen werd omgetoverd in een ziekenhuis vol terminale longpatiënten. Het gekuch en gehoest was zelfs het 'betere' publiek in Bozar waardig (diepe zucht). Ook nog heel veel gebabbel. We zaten dicht tegen het dak en dat gebabbel werd door het plafond weerkaatst zodat zelfs gebabbel van een vak verder precies van vlak naast jou kwam. Een dame voor ons heeft zelfs eens volledig met opzet belachelijk luid gehoest : hoe laag kan je vallen!!! Toen we aan de vestiaire aan het aanschuiven waren, was het enigste gespreksonderwerp rond mij het wangedrag van het publiek.

Over de uitvoering van Leningrad valt ook het één en het ander te zeggen. Dima Slobodeniouk begon er heel gezwind aan, dit kan wel werken maar het was op het randje van te snel. De inzet van de trom was heel fragiel, wat met zo'n onrustige zaal dus volledig verloren ging. Tegen dan had ik het trouwens volledig gehad met het publiek en wou ik liefst zo snel mogelijk naar huis. En het werd er niet beter op toen de dirigent net voor de inzet van de 'stereo kopers' plots dacht dat een super versnelling wel eens leuk kon zijn > NIET dus! Als ik een formule 1 auto wil zien ga ik wel naar het circuit, dit hoeft niet in een concertzaal. Het was zodanig snel dat ik me op een bepaald moment afvroeg of het orkest wil ging kunnen volgen. Feit is wel dat ze met moeite hun maat konden afwerken, dus de nodige diepgang en intensiteit erin steken was gewoon onmogelijk en dus ook volledig fout als je weet dat dit een oorlogssymfonie moet voorstellen. Die climax is dus echt volledig de mist ingegaan. En ik heb voor volgend seizoen al een ticket besteld met dezelfde dirigent in Shostakovich, ai ai ai.

Tijdens het 3e deel heeft hij hetzelfde gelapt : net op het moment dat de extra kopers er daar bij komen weer diezelfde versnelling. Eigenlijk echt super jammer dat dit orkest dit werk tegen dit publiek en met deze dirigent moest brengen. De strijkers waren echt ongelooflijk, en wat een plezier om nog eens volledige strijkersbezetting te zien. En dan merk je ook direct waarom ze alle 60 nodig zijn (hint aan vele Belgische orkesten!!!). De houtblazers waren ook verbluffend, wat een niveau. Als ik er de uitblinkers even mag uithalen : 1e fagot, contrafagot, 1e hobo, kleine klarinet en als absolute ster de dame op de piccolo die in tegenstelling tot de dirigent wel had begrepen waarover dit stuk gaat. De kopers waren iets minder prominent aanwezig. Ik veronderstel dat het voor hun door die crazy tempi moeilijk was om er het nodige volume in te steken. De 1e trompet was verdubbeld maar had niet zijn beste avond. De 1e trompet van de stereo kopers vond ik heel goed spelen.

Tijdens het laatste deel is de dirigent dan enorm beginnen vertragen, nu werd het op het randje van te traag maar dit werkte al veel beter gelukkig. Tijdens de laatste 10 minuten is de zaal zelfs een beetje stil geworden, maar tegen dan was het kalf al lang verdronken. De voorlaatste intense passage was het beste gespeeld, en dit met dank aan de piccolo. Het slot miste terug wat intensiteit.

Wat een gemiste kans.

[Razin]

Ik ben wat terughoudend geweest met het reageren hierop.Reden hiervoor is dat ik het niet helemaal eens ben met Kris.Inderdaad de zaal was niet stil al had ik geen babbelaars in mijn buurt(zat schuin achter het orkest waar het rustig was)doch de hoesters waren te duidelijk aanwezig.
Wat vond ik van de uitvoering?Nou ik heb ondanks dat ik niet de beste vond die ik heb gehoord(met de Filharmonie in dezelfde zaal met Tang was beter en staat in mijn top 3 van deze symfonie)heb ik toch genoten.
Het risico van een live concert is dat je een diirigent of solist tegenkomt die het werk wat je wil horen in een ander daglicht stelt(soms eentje die totaal indruist dan wat je zelf zou willen horen).
Zelf had ik niet zozeer een probleem met de versnelling waar Kris het over had en het RFO speelde top.
Grootte pluspunt was de controle van de dirigent.De uitvoering met Sequin met het RPHO in de Doelen was een voorbeeld dat het orkest ontspoorde en ik geen muziek meer hoorde en alleen maar klank en lawaai.
Gevolg was dat de rest van het werk me niet zo meer kon boeien toen.
Daar was de deze avond geen sprake van en ik hoorde zelfs dingen die ik nog niet eerder hoorde.
Dan gelijk mijn grootste minpunt en deze is heel moeilijk uit te leggen.
Laat ik het zo stellen ik miste de ziel als ik me zo mag uitdrukken.
Alles was zo strak en ik wilde ontroerd worden en dat ontbrak.
Dit neemt niet weg dat ik me toch vermaakt heb ondanks de tekortkomingen en het RFO stelt me zelden(zeer zelden!)teleur.
Conclusie:Ik heb een prima avond gehad al had de Zevende beter gekund maar dat lag zeker niet aan het RFO!

[KrisG]

Het orkest was idd top en als ik de gezamenlijke kwaliteit van de houtblazers en de strijkers bekijk scoort dit orkest zeer hoog.

Je kan het hier nog eens beluisteren : https://www.nporadio4.nl/gids-gemist/2018-03-23

Net nog eens naar het Tripel Concerto geluisterd, echt een opmerkelijk werk!

PS : andere meningen/opinies zijn net zeer welkom hier, daarom ook dat het een forum is en geen blog > was een zeer bewuste keuze trouwens